woensdag 9 mei 2012

Hellow goodbye

Hellow sunshine

Hoogst waarschijnlijk het laatste berichtje van deze 3 onvergetelijke maanden voor ons!
En of we er van genoten hebben, met volle teugen! Stage was een  leerrijke ervaring, met zen ups en downs, maar we zijn er als vroedvrouw en mens sterker uit gekomen. 

En we blijven hier goede daden verrichten, aangezien we bang hebben voor het  overgewicht van onze goed gevulde valies. Hebben we besloten toch een heel deel van onze kleren aan de mensen hier te geven. Dus terug in België is het weer shoppen geblazen om de kleerkast weer gevuld te krijgen. 

Na 3 maand hier gewoond te hebben, kunnen we nu met fierheid melden dat we ons visum sinds vandaag in handen hebben. En we zijn toegelaten tot 13 augustus hier te verblijven, alleen jammer dat onze tickets al geboekt zijn. Maar versta ons niet verkeerd we kijken er ook ongelofelijk hard naar uit jullie terug te zien.

En we willen jullie danken voor al de lieve berichtjes en updates die we in deze 3 maandjes van jullie gekregen hebben. We zijn ook zeer blij dat jullie ons allemaal gevolgd hebben op deze blog, hopelijk hebben jullie zo een beetje mee genoten van onze avonturen.

See you soon! Vrijdag staan we met onze beide voetjes terug op de koude Belgische bodem.

De laatste zonnige groetjes
Eline en Jesca




zondag 6 mei 2012

Taxi 40

Dag onweersmannetjes en vrouwtjes

Dagje 5 is ingegaan, of laat ons zeggen is al half.

Dus nog eventjes een verslagje van de laatste dagen. Bevalling 40 is in the pocket voor mij!
Onze tussenstand is dus 40-40 en dat zal zo blijven want onze stage zit er op. We gaan het toch wel een beetje missen, aangezien je hier als vroedvrouw echt naar waarde word geschat. We hebben hier dingen gedaan waar we in België nooit de kans voor gekregen zou hebben! Dus onze vroedkundige skills zijn hier extra ontwikkeld.

Voor de rest zijn we alle 2 een beetje tipsy geweest aangezien Eline een verkoudheid heeft overgekregen van Katleen en Charlotte. En oh zo lief als ze is heeft ze die nu ook aan bij door gegeven. Dus ja wel een beetje een raar gevoel hier te zitten hoesten bij een zwoele 33°,maar alles heeft zijn charmes zeker. Toch houden we ons hartje al vast voor de koude shock die ons vrijdag nog te wachten staat.

En wat doe je als je voor de laatste daagjes nog van een stralende zon kan genieten? Juist ja een kleurtje pakken. Maar aangezien de seizoenen hier een beetje in de war aan het geraken zijn, opwarming van de aarde zeker. Moeten we af en toe ook een regenbui verwerken, dus we zijn al voorbereid voor als we terug komen!

We zijn gisteren naar het onafhankelijkheidsplein geweest, daar gaf president Desi Bouterse een toespraak. Maar niet dat dit voor ons zo interessant was, de artiesten die er na kwamen konden ons meer bekoren.

Om dan een taxi naar huis te nemen, waar ook nog een hilarische verhaaltje aan vast hangt. Eline had vol overtuiging een taxi busje gebeld. Maar dan was het toch een beetje twijfel hoe dat hij er weer uitzag. Tot Eline terug telefoon krijgt en ik haar hoor zeggen ah maar wacht ik zie je, dus vol overtuiging stappen wij op een busje af, doen het open en gaan we er met in 2 zitten. Tot dat diene man zich verbaast omdraait en en ons duidelijk probeert te maken dat hij blijkbaar helemaal geen taxi was,niet dat we het dus direct door hadden. Maar het was blijkbaar een dood gewone Surinamer die geparkeerd stond. Kreeg diene man eventjes de shock van zijn leven, ineens uit het niets 2 blanke vrouwen in zijn bus. Woepsie. Maar dat hebben we dan ook weer mee gemaakt. Maar gene stress we zijn thuis geraakt en dit met de juiste taxi.

Om dan ons laatste feestje te bouwen in de Zsa zsa zsu en daarmee het nachtleven van Suriname na 3 maanden vaarwel te zeggen.

Een van de laatste zonnige groetjes
Eline en Jesca


dinsdag 1 mei 2012

Aftellen

Dag Belgenmannetjes en vrouwtjes

Met spijt in ons hart moeten we melden dat onze laatste 10 daagjes in gegaan zijn. Terug naar huis gaan komt akelig dichterbij. Zaterdag hebben we afscheid genomen van ons Hanne en Naomi. En over morgen mogen we Caro en Laura uitwuiven. Dus dan zijn we nog met 2.

Maar eventjes een update van de afgelopen week. We hebben veel stage gelopen en het waren drukke diensten. Laat het ons zo stellen, er was zeer veel te doen maar alles behalve bevallingen. Maar ondertussen staan onze tellers wel op 40 en 39 voor Eline en mezelf.

We hadden het geniale idee gekregen om na onze late shift roti te gaan afhalen. Een overheerlijk Hindoestaans gerecht, een pannenkoek achtig iets gevuld met kip en patatjes in een pikant groen sausje. Of vergelijk het met een dürüm van bij ons. We zijn echt fan van dit gerechtje maar oh wat hebben we het ons de dag er na beklaagt, dus vanaf nu passen we effe voor een roti.

Zaterdag hebben we Hanne uit gewuifd dus wat doe je dan vrijdag? Natuurlijk nog een laatste party.
En als we Hanne in de taxi hadden geholpen met al haar spullen. Hebben we zelf ook maar een taxike genomen maar niet richting luchthaven. We zijn richting reggaefestival getrokken. En of het de moeite was! Rita Marley en Beenie Man op de affiche, het kon niet anders dan goed zijn! En dat was het ook!
Om ons dan zondag in de late namiddag naar een street party te wagen, een zalige sfeer!

En nu hebben we er ondertussen nog enkele nachtjes opzitten, maar de baby's hadden er niet veel zin in.
Gisteren hebben we dan maar besloten om ons een beetje in de oranje sfeer mee te laten gaan, en Koninginnedag mee te vieren. Als kleine Belgen tussen alle Nederlanders, ja het had wel iets. Al hebben we nu wel genoeg oranje gezien voor een heel jaar.

En op 1 mei dag van de arbeid, word er bij ons ook gewerkt. Dus fingers crossed voor veel baby's vannacht!

Zonnige Surinaamse groetjes!
Eline en Jesca

maandag 23 april 2012

Nummer 40!

Hellow sunshine!

Eline heeft haar 40ste bevalling binnen op de laatste nacht was het bingo! Dus feestje! Ik moet er nog 2 doen maar met nog een paar stage dagen te gaan komt dat dik oké. Dus we stressen nog niet.

Maandag was een beetje een off-dagje aangezien lang slapen onmogelijk is in deze stikkende hitte. Dinsdag zijn we weer groentjes en fruit gaan kopen op de centrale markt, jaja we eten hier gezond. Om daarna een plonske te gaan placeren int zwembad maar een klein draske, heeft er een stokske voor gestoken. Dus dan maar een drankje in Zus&zo.

Om dan woensdag toch eindelijk in het zwembad te geraken! Zo een verfrissend plonsje doet deugd bij non-stop 34°. En s'avond een klein feestje gebouwd in touché aangezien het Hanne haar laatste keer ging zijn op woensdag.

Maar we de hele week naar uitgekeken hebben was het weekend. Een tripje naar Palulu kreek. Samen met Charlotte, Katleen, Nina en Fien ook Belgische vroedvrouwen van op onze stage. Dus hop met 6 vrouwen de jungle in. Al hadden we een luilekker weekendje in gedachten een beetje zonnen aan de kreek. Waar van het water een oranje bruin kleurtje heeft door de kruiden, heeft men ons wijsgemaakt.

Aan het luilekker leventje kwam een einde toen we voor gesteld kregen om een jungle tochtje te doen. We waren volledig enthousiast, dus in bikini en op slipperkes het oerwoud in. Ja het was een hilarisch zicht. Wij zijn vertrokken aan het bordje waar opstond route nooit meer gezien. Het beloofde niet veel goeds. Na 5 minuutjes gewandeld te hebben kwamen we slang nummer 1 al tegen. Meneer de tapijtslang van een een goede 1m50, het was nog maar een kleintje.
Met een veilig gevoel hebben we ons tochtje maar verder gezet, overal onder kruipen, over springen, door wringen,... Onze benen zien er zeer lief uit, dus weer een paar souvenirtjes er bij. Om dan in het midden van de jungle door water te moeten dat hoger stond dan verwacht en na 2 stappen onze slippers kwijt te spelen. Dus dan maar op blote voeten verder.  En al slingerend aan een liaan het diepste deel te overbruggen, of toch een poging tot. Ik ben niet echt droog over geraakt, Eline wel om tegen een boom te eindigen!

Na  deze tocht overleefd te hebben. Hadden we wel een pizza verdient, jaja jullie horen het goed in het midden van de jungle overheerlijke zelfgemaakte pizza in een authentieke steenoven gebakken. Ons buikjes goed gevuld hebben we ons bij het kampvuur gezet. Om dan de uurtjes af te tellen naar Katleen hare B-day! En dan een klein feestje te bouwen int midden van de jungle met 6 meisjes. Het heeft iets uniek. Dan maar is ons hangmatje in kruipen, maar toch niet zo geweldig geknord aangezien dat er nog al veel insecten rondkruipen, en jammer genoeg niet alleen insecten.

En s' morgens een beetje stijf uit de hangmat gekomen om direct een verkwikkend duikje te nemen in de kreek over wakker worden gesproken. Maar aan alle mooie liedjes komt een eind na nog een beetje gechilld te hebben vertrokken we moe maar voldaan en met pijnlijke buikspieren (van het lachen natuurlijk) richting ons huisje.

Dikke bosi!
Eline en Jesca

zondag 15 april 2012

Gemelli

Dag onweermannetjes en vrouwtjes.

We hebben vernomen dat het weer in België weer al maar eens de wensen over laat! Ja dan moeten we weer maar eens bevestigen dat hier de stralende zon non-stop schijnt!

Maar we moeten beginnen met een beetje droevig nieuws te melden! We hebben de kaap van nog  een maandje te gaan overschreden, dus ons daagjes zijn hier geteld. Maar we gaan het zo weinig mogelijk aan ons hartje laten komen, van de 26 dagen die we nog hebben gaan we non-stop genieten!

Woensdag is hier de 4 daagse wandeltocht van start gegaan, en hoe kunnen we dat het beste beschrijven. Euhm... Braziliaans carnaval, jammer genoeg hebben we er niet veel van gezien want we hadden 2 middag diensten en 2 nachten. Maar we hebben toch een beetje meegedaan aangezien we heel de mensen massa moesten doorrijden met ons fietske, Hop naar nacht 1.

En wat was dit een productief nachtje! De eerst volgende bevalling was voor Eline, en zo gezegd zo gedaan. Ik was volledig ready om het kindje te verzorgen tot er een andere vrouw binnen kwam.
En tot grote verrassing was het een gemelli (zoals ze hier tweeling noemen). Spannend!
Eline zette om 04:07 een jongetje op de wereld, ik om 04:12 meisje nummer 1 en om 04:15 meisje nummer 2.  Dus nu hebben we nog ieder 2 bevallingen te gaan!

Vannacht was er 1tje binnen maar ze is niet bevallen dus we hopen op beter vandaag want de 40 komt dichter bij! Feestje!

Zonnige groetjes
Jesca en Eline

dinsdag 10 april 2012

Blub blub blub

Dag dames en heren!

Het is al weer eventjes geleden dat we nog iets van ons laten horen hebben. Maar nene hoor in tussentijd hebben we niet stilgezeten. Eline haar broertje, de mama en de papa hebben we Paramaribo geshowd. En Stijn is natuurlijk volledig mee in het nacht leven gedoken. En kwam tot de conclusie... In Suriname kunnen ze echt feesten! Zoals we al meermaals gezegd hebben.
En gefeest hebben we de papa was ook nog jarig dus weer hieper de piep hoera op 6 april.

7 april zijn ze terug naar huis vertrokken, en dan hebben we ook maar onze valiezen gepakt om naar boven Suriname te gaan. Ietsje specifieker Danta Bai, een dorpje langs de Suriname rivier met sulas (of in zen Nederlands ook wel stroomversnellingen genoemd). En het zonnetje was ons goed gezind dus zijn we eerst een badje gaan nemen in de sula, en hebben ons lekker laten masseren door het water. Uiteindelijk kregen we het voorstel om te gaan raften. En wat dachten we! Das dik oké, wij doen mee! Raften int midden van het amazone woud! Jaja mannekes het is een aanrader!

's Avonds een barbecueke en jaja ons buikjes waren weer gevuld. Klaar om een nachtje in de hangmat te gemoed te gaan. En we hebben geknord als Surinaamse varkentjes! Om dan s'morgens te ontwaken met een gelukkig ondertussen al dood getrapte tarantula onder ons! Ja het was toch wel eventjes verschieten op onze nuchtere maag.

Die nuchtere maag hebben we dan toch maar eventjes gevuld. En dan klaar om in het bootje te springen voor een dorps wandeling in een traditioneel marron dorpje, het was een beetje Afrika waar we in rond liepen zoals ons Eline het zo mooi zegt. Maar zeker en vast mooi om te zien, de mensen kunnen hier met zeer weinig middelen heel veel. We hebben onze wandeling verder vervolgd en zijn het amazone woud door getrokken naar een ander dorpje, ondertussen hebben we wel van elke Surinaamse vrucht geproefd. En ja ze waren wel niet allemaal even lekker, maar we moeten bekennen dat we nog nooit zoveel verschillende kleurrijke fruitsoorten op 1 dag gegeten hebben.

Back to Danta bai onze thuis basis voor 2 daagjes. Nog lekker eventjes gechilled in  de hangmat en een verfrissend voetbadje genomen in de Suriname rivier. Tot onze gids op het geweldige idee kwam om te gaan vissen op het eilandje tegen over Danta Bai, maar 1 mini sulatje oversteken. Oké we vonden het een goed idee. Dus ik werd als eerste met Elman en 1 stuurman in een kano gestoken. Klaar om geweldige foto's te maken van onze visvangst fototoestel in de aanslag, en om altijd bereikbaar te blijven mijn mobieltje ook bij de hand. Ook al ben ik niet zo fan van bootjes ik wou en zou vissen dus hop daar gingen we. Of beter daar zonken we. Het bootje begon te wiggelen, en ik dacht al onee. Om dan ineens water aan mijn voeten te zien dat wel net iets te snel steeg naar mijn goesting. Om te eindigen al hangend op een omgekeerde kano, die ik moest loslaten in water met een zotte stroming waarin zwemmen voor mij onmogelijk leek. Gelukkig was Elman er nog en een takje dat ik na de min of meer zotte poging om te zwemmen vast kreeg. En zo toch nog boven water ben geraakt. En als enigste van ons groepje kan ik met fierheid wel zeggen dat ik op het eilandje geraakt ben. Wat ook het enigste positieve is. Maar mijn mobieltje en fototoestel hebben hun geest gegeven dus er zullen ook geen foto's volgen van dit zalig tripje. Want no stress we hebben ons ontzettend goed geamuseerd! Alleen was het laatste een beetje een shockende ervaring. Maar ja die zijn we dan ook weer rijker. Maar ons Elineke heeft me natuurlijk weer geweldig opgevangen. Hadden jullie iets anders gedacht?
 En gelukkig voor mij verkopen ze hier in Suriname ook mobieltjes dus dat is sinds vandaag ook weer gefikst.

En om Pasen helemaal in feeststemming af te sluiten zijn we gistere avond na onze late dienst naar het onafhankelijkheidsplein  geweest! Want ook Paasmaandag is een reden om te feesten hier in Suriname! Dus waren er optredens. Eline en ik kregen abrupt een Werchter gevoel! Zalige sfeer, goeie muziek, ne zwoele zomer avond, iedereen in de feeststemming, overal drank en eetstandjes, .... Jullie kunnen het al raden we waren weer verkocht!

Zonnig, en een beetje verzopen groetjes
Jesca en Eline

zondag 1 april 2012

Hellow sunshine!

Dag Belgenmannetjes en vrouwtjes

We hebben uit goede bron vernomen dat het weer ginder terug echt Belgische  is geworden. En hier is het nog steeds echt Surinaamse! Lekker warm en af en toe toch weer en verfrissend douchke!

Vrijdag hebben Eline en ik een navelstreng uitzakking mee gemaakt! Alles moest snel snel gaan. En jaja het gaat hier ook effectief snel! Maar alles blijft met de glimlach! Tot Eline een bed moest gaan halen op de afdeling. En zelfs niemand haar wou helpen, ook al was er een kindje aan het sterven. Echt frustrerend.
Uiteindelijk is de vrouw op OK geraakt. En Eline en ik zijn de baby gaan opvangen. Maar hopen dat het een goed kindje was, maar toch voor alle zekerheid de zuurstof gecheckt. En gelukkig was deze wel gevuld. Het kindje kwam er relatief goed uit. Maar is toch eventjes beademd. Het was stresserend maar het kindje heeft het gehaald en dat is waar we het uiteindelijk voor doen.

Eline heeft nog maar 4 bevallingen te gaan en de 40ste is binnen, ik heb er nog 6 te gaan dus dat moet lukken.

Gisteren was het eindelijk zover! Eline haar mamsie, papsie en broertje kwamen aan. Dus om half 3 richting luchthaven met de taxi. En eindelijk hebben we de hele rit ook is in het licht gezien want toen we zelf aankwamen was het al pikkedonker. Aangekomen in de aankomst hal, was het op zen Surinaams nog eventjes wachten, meer dan een uurtje. Al wisten we zelf uit ondervinding wel waar aan het lag, de immigratiedienst. Het was een zeer blij weerzien! En iedereen was onder de indruk van hoe het er hier uitziet. Raar, maar waar want wij zien dat allemaal al lang niet meer, dat ze hier langs links rijden? Dat is voor ons de normaalste zaak van de wereld geworden ondertussen, .....

's Avonds hebben we Stijn dan ook het Surinaamse nachtleven laten kennen. Want in Suriname zijn zonder echt te feesten! No way hoor!

1 april, maar gelukkig zijn we vandaag nog gespaard gebleven van aprilvisjes! Wel hebben we overheerlijke taart gegeten! Want de mamsie van Eline is vandaag jarig! Hieper de piep!

Vandaag regenachtige maar wel warme groetjes
Jesca en Eline

woensdag 28 maart 2012

Back to work

Dag zomeruurtjes

Maandag was er terug een werkdag voor ons aan gebroken. Na 5 daagjes vakantie was dat wel een pijnlijk momentje maar fris als een visje begonnen we aan onze reeks vroeges.
Wat een overbevolkte verloskamer op leverde aangezien er met vroeges altijd nieuwe studenten zijn. En ze hier echt met bosjes landen stonden ze met 7 studenten mee te kijken op elke bevalling dat we deden. Het was wel een gezellige bedoening. Gelukkig zijn het studenten verpleegkunde van hier en mogen ze geen bevallingen doen dus no stress dat we niet aan onze aantallen geraken.

Sinds deze week hebben we trouwens ook ontdekt dat we hier de jongste van de bende zijn, buiten de baby's en grotendeels van de mama's gerekend. Ja iedereen bevalt hier redelijk jong. Dus af en toe krijgen we wel is de vraag of we zelf al kindjes hebben, en sommige gaan er ook gewoon van uit dat het zo is. Wel shocking, maar remember alles went hier :p

We hebben al een flink aantal mini mensjes op de wereld gezet! En er loopt sinds vorige week ook een Jesca rond, die ik zelf op de wereld heb geholpen.

Aangezien jullie dit weekend naar het zomer uur zijn gesprongen is het nu 5 uurtjes verschil met ons. Wat skypen weer net ietsje moeilijker maakt.
En ons Eline is in haar nopjes want binnen 3 daagjes komen de mamsie, papsie en "kleine" broer!

Zo weer een mini update! Want we moeten weer door! De baby's wachten!

Jesca en Eline

zaterdag 24 maart 2012

Galibi

Hela Belgenmannetjes en vrouwtjes

Vrijdag morgen werden we weer super vroeg in het vat verwacht! En ja hoor we waren weer in topvorm, wat hadden jullie dan anders gedacht?
We dachten dat we met het zelfde groepje van Brownsberg gingen gaan. Maar wat een tegenvallertje er werden aan ons groepje 4 rare kwibussen toegevoegd, een bemoeizieke en super nieuwsgierige Hollandse die dacht dat ze zelf nog 16 jaar was. Maar we hebben ons niet laten doen dus een busritje van 3 uurtjes en een boottochtje later zijn we op Galibi gearriveerd.

Het boottochtje op zich was al een hele belevenis, een poging tot droog blijven is volledig mislukt. Maar we hebben er wel van genoten op de Marrowijne rivier richting Atlantische oceaan! Ons bootje zag er niet al te stevig uit maar heeft de golven toch doorstaan!

Aangekomen op Galibi werden de kamers verdeeld, er moesten 4 mensen in een hangmat slapen! We waren natuurlijk alle 3 volledig fan en vast besloten ons nachtje in de hangmat door te brengen. Al waren dat toen nog zorgen voor later! Eerst hop richting de dierentuin. Of laat ons zeggen het dierentuintje! Maar klein of niet het was een unieke ervaring. Een vogelspin over onze arm laten lopen, een slang in onze nek, een cute luiaardje, een toekan,..... Ons Eline was wel iets minder fan! Diertjes zijn niet zo haar ding.

Eerst nog een cultureel avondje meegepikt en jaja we hebben mee de zeedans, zonnedans en .... dans gedanst, gelukkig zijn hier geen beelden van :)

Maar dan mochten we eindelijk naar de schildpadden! Met zen alle terug ons krakkemikkel bootje in, onder een zwart zeil, verboden pillampen te gebruiken. Het had meer iets weg van vluchtelingen.
Aangekomen op het officiële Galibi strand startte de zoektocht naar schildpadden, en we hadden geluk onze gids had al snel een kolos gevonden die haar eitjes aan het leggen was. We waren verstomd om te zien hoe het allemaal in zijn werk ging pingpongballetje voor pingpongballetje ja maar liefst een stuk of 150  in 1 put en dan zorgvuldig dicht maken. Plus nog is camoufleren en een beetje verder een fake nest maken. Het was de moeite! Een een unieke belevenis, toen we rustig terug naar de boot wandelde kwam er zo plotseling nog een het strand opgekropen, en we waren verbaast hoe snel dat het ging. Jaja de dees had speedpillekes genomen.
En hop terug bootje in richting ons slaapplaatjes, waar onze hangmatjes wachten! We hebben geslapen als roosjes! Volledig gerecupereerd om naar Frans Guyana te gaan. Back to Europe. Alles was terug zo westers, echt een beetje vreemd. Iedereen sprak Frans, terug betalen met Euro's, zoveel melkflesjes,... Ja het was eventjes wennen! Dus blij dat we terug ons bootje op konden richting Surinaamse rust en zon....
Europese groetjes
Jesca en Eline

dinsdag 20 maart 2012

Brownsberg en Berg en dal!

Dag lentemannetjes en vrouwtjes

Woensdag morgen werden we om 7u45 aan het Vat verwacht (het toeristen café van heel Suriname), en het deed toch meer pijn dan gedacht. Maar we arriveerde mooi op tijd! Vol enthousiasme waren we ready om het Amazone woud te bedwingen!

Dus hop het busje in richting Berg en dal, wij 3 vergezeld door 3 andere Belgische meisjes, Jennifer (de kokkin), Tjoerkie (de buschauffeur) en de Rudy onze gids. Eens Paramaribo achter ons gelaten zaten we in een landschap dat zo uit de films zou kunnen komen. Een busritje van 2 uur tot aan berg en dal, daar aangekomen waren we onder de indruk van het strand en de Suriname rivier. Maar veel tijd om hier bij stil te staan hadden we niet, want de kabelbanen wachten . Ja ik was er natuurlijk van overtuigd dat het maar 1 kabelbaan ging zijn. Maar niet dus we hebben er in totaal 8 gedaan, midden tussen de woudreuzen.
Voor dat we er aan konden beginnen mochten we ons in een sexy broekske hijsen en een helmpke op ons hoofd zetten. Het was de moeite! Eventjes een testje op de mini kabelbaan en alle 3 met glans geslaagd, hadden jullie iets anders verwacht?
En ready to go! De kabelbaan die het meeste indruk heeft gemaakt was deze over de Surinamerivier een unieke ervaring, prachtig uitzicht en een zalig gevoel! En ons Elineke met hoogte vrees heeft ook alles overleefd, al was ze blij om terug met beide voetjes op vaste grond te staan.

Terug aangekomen op het strand hebben we nog eventjes van het zonnetje genoten en visjes gevangen! Frits en Freddy, onze nieuwe huisdiertjes! Lekker gegeten en verder naar Brownsberg 30 kilometer maar we hebben wel 2 uurtjes over gedaan. De Surinaamse wegen zijn niet allemaal geasfalteerd dus met het busje door het oerwoud! Wel een paar keer onze ogen toegedaan bij het oprijden van de Brownsberg langs de ene kant woud reuzen en de andere kant een ravijn, met ons daartussen in een minibusje. Maar we hebben het overleefd.

Net uit ons busje gestapt kregen we al onmiddellijk brulapen te horen en te zien! Ons gesetteld in ons huisje en we konden al aan en wandeling beginnen naar het Mazaroni plateau. Het hoogste punt van de Brownsberg met een super mooi uitzicht over het grootste stuwmeer van Suriname en het omliggend Amazone woud!
Na het avond eten en eventjes in de hangmat zijn we nog iets gaan drinken in de plaatselijke bar. Waar we op satelliet tv het bus ongeval in Zwitserland gezien hebben, we waren er toch niet goed van. Onze mammies en pappies hadden ons wel al op de hoogte gebracht maar beelden zien is toch wel iets anders. We leven mee.
Aangekomen in ons huisje zijn we onmiddellijk onder de wol gekropen want de volgende dag wachten ons een tripje naar de Leo en Irene watervallen.

En een heus tripje is het wel geworden het weer was smorgens niet zo denderend maar eens we op pad waren kwam de zon er door! Niet dat we er veel van gezien hebben door de woud reuzen met hun reuze wortels die af en toe is in de weg lagen. En ons Hanne heeft dat aan de levende lijven ondervonden.
Eerst aangekomen bij de Irene waterval hebben we eventjes verkoeling gezocht in het water om dan onze beklimming van de brownsberg terug aan te vatten vergezeld van kikkertjes, kaketoes, brulapen, de bospolitie,... Hop naar de Leo waterval deze was al even adembenemend als de Irene waterval. Na 3 km omhoog terug de Brownsberg te hebben beklommen kwamen we moe maar voldaan bij ons huisje aan waar het heerlijk middagmaal op ons stond te wachten. Alles terug in gepakt en hop terug naar de bewoonde wereld Paramaribo! Waar we onze zalige tweedaagse afsloten met een danske in Havana lounge.

Avontuurlijke groetjes
Jesca en Eline

maandag 19 maart 2012

Happy B-day

Dag Europese mensjes!

Ik zal starten waar ik geëindigd was; Eline hare verjaardag! Om 12 uur hebben we hier een flesje Surinaamse cava gekraakt, eerlijk gezegd bestaan er betere Surinaamse drankjes. Zondag avond valt er in Suriname nu eenmaal niet veel te beleven want iedereen ligt te knorren van het stevige weekend. Waar we ook ingevlogen zijn om al een pre-partyke te doen voor ons Elineke.
Dus wat doen 3 meisjes op een zondag avond als er eentje jarig is? Met zen 3 gezellig in 1 bed onder het muskietennet kruipen en een pyjamapartyke houden!

Hanne en ik hadden als tactiek Eline zo lang mogelijk wakker houden aangezien ons plan was een ontbijt te fixen! En het is gelukt. Om 7:00 liep de wekker af terwijl Eline nog zalig lag te knorren. Na heel Paramaribo door kruist te hebben voor 2 taarten, croissants, ballonnen,...  En alles klaar gemaakt te hebben jaja inclusief zacht gekookte eitjes. Was het tijd om de jarige toch maar is wakker te maken! En joepie onze verrassing was geslaagd.
Eline houdt van verkoeling, wie niet met deze 33°, dus het volgende op de agenda! Was gaan zwemmen! En een schoon kleurtje hebben we gevangen, misschien wel een rood schijntje maar tussen ons gezegd en gezwegen after-sun doet echt wonderen.
En s'avond hebben we ons nog is goed laten verwennen aangezien er lokals voor ons gekookt hebben en het mag gezegd worden dat het zeker niet slecht was. Al onze hoofdingrediënten die wij normaal apart gebruiken  ons combineren ze hier; Pasta met rijst en patatjes. Het is een aanrader, we waren er toch alle 3 fan van!

Dinsdag hebben we een rustdagje genomen aangezien we uitgerust het Amazonewoud wilde intrekken! Jaja we keken er naar uit! Berg en dal gevolgd door Brownsberg! En hop hop daarna Galibi.
Maar om dagelijks wat lectuur voor jullie te hebben zullen we dit in volgende verslagjes melden!

Zonnige groetjes
Jesca en Eline

zondag 11 maart 2012

Feestdag nummer 2

Goeden avond Belgen mannetjes en vrouwtjes

Bij jullie is ons Eline al jarig maar hier moet ze nog een uurtje wachten op haar verjaardagskussen, uitgebreid verslag volgt!

Om jullie eventjes bij te brengen! Onze 2de Surinaamse (Hindoestaanse) feestdag is een feit! Holi Phagwa! Het was een kleurrijke bedoeling, al is dat nog licht uitgedrukt! Het begin van de lente hebben we gevierd met massa's andere mensen ! En hoe vier je het begin van de lente? Ja natuurlijk we strooien kleurpoeder of af en toe gewoon verf over iedereen die je tegen komt! We zagen er op zen zachts uitgedrukt lief uit! En onze oh zo fantastische wasmachine van hier zorgt er voor dat onze kleren nog steeds een beetje roos, paars, oranje, geel,... uitslagen. In België kunnen we er nog wat van leren om het begin van de lente te vieren.

En wat doen we hier tussen die feestdagen door? Juist! We zetten mini Surinamertjes op de wereld! Vandaag lieten Eline en ik naast elkaar en met 1 minuutje verschil een jongetje en een meisje geboren worden.
We vinden stage lopen hier zalig, en op dienst kwam vast werken ter spraken. Van de vroedvrouwen zouden we hier alvast mogen beginnen. Dus materiaal genoeg voor ons om over na te denken!

Surinaamse groetjes
Jesca en Eline!

woensdag 7 maart 2012

Ons eerste maandje!

Dag belgen mannetjes!

Het is ondertussen exact een maandje geleden dat jullie ons hebben uitgewuifd! Herinneren jullie ons eerste berichtje nog op deze blog? We waren vanaf de eerste moment opslag verliefd! En deze verliefdheid is belangen nog niet, over de vlindertjes beginnen alleen harder te fladderen. Maar vandaag zijn ze droef want 1/3de van onze tijd hier zit er helaas al op!

Dat hebben we dit weekend niet aan ons hartje laten komen we zijn naar overbridge geweest! Een strand aan de Surinamerivier! We hebben overheerlijk gezond, gezwommen (binnen de beschermde netten dus gelukkig geen pirhanna's aan onze teentjes), gerust en gevoetbald Eline en ik als professionele keepers tussen 2 kokosnoten! Dus voor iedereen ginder jaloers te maken we beginnen nu echt wel een kleurtje te krijgen, in het begin met een rood schijntje maar nu al behoorlijk bruin!
Na dit "vermoeiend" dagje hebben we nog een stapje gezet in het Surinaamse nacht leven, en we zijn volledig into de Surinaamse muziek hier voor de gene die youtube is willen checken: J Boog-Let's do it again, Ztreets Soldiers-Snoepje, Gusttavo Lima - Balada Boa,.....

Zondag waren Eline en ik inform om wat Surinaamse cultuur op te snuiven dus zijn we vol goede moed naar Fort Zeelandia getrokken, dit is een fort dan een belangrijke rol heeft gespeeld in het veroveren en heroveren van Suriname. Maar helaas was het fort al gesloten, enkel het restaurant was nog open. Dus dan maar naar de Palmentuin, deze bomen zijn immens hoog en staan dicht op elkaar. De bankjes zijn hier de ideale uitrustplaats. En tot mijn grote blijdschap was er ook een speeltuin, wel is waar voor kindjes maar dat detail vergeten we nu eventjes! Eline en ik zijn samen op de wip gekropen, was deze dan toch wel hoger dan gedacht en er allebei veilig afraken  was iets moeilijker maar het is ons gelukt!
's Avonds zijn we gaan bolen op zen Surinaams in de Zsa Zsa Zsu, dit is dus blijkbaar niet enkel een zalige discotheek maar ook een bowling paleis. Het was de ideale manier om ons geslaagd weekend af te sluiten!

Het weekend was zo zalig dat we bijna de eind datum van ons visum uit het oog waren verloren dus hop hop na heel wat gerel moesten we dinsdag naar de ambassade. Maandag nog een vroege dienst gedaan waar ik een jongetje op de wereld zette, ook al waren ze er op echo 100% zeker van dat het een meisje ging zijn. En niet veel tijd later zet Eline dan een meisje op de wereld zo blijft alles in evenwicht.
Er waren 2 pasfoto's nodig en aangezien we er allebei nog maar 1 bij hadden zijn we maar foto's gaan laten trekken, kan toch niet veel anders zijn dan in ons Belgenlandje dachten we. Ja wat was dit toch wel eventjes verschieten, stonden we daar met 2 ons topje en dat mocht al niet punt 1 dus ja kregen we een lelijke blauwe sjaal om onze net gebruinde schouders te bedekken. Punt 2 lachen is verboden, maar probeer is serieus te kijken als Eline achter de cameraman staat. En de reden waar om Eline zo hard moest lachen met mij en ik met haar, is punt 3 al je haar moest achter je oren! Kunnen jullie je een beeld vormen? Oké maak dit nog eens lijkbleek en dan komt het misschien in de buurt van onze pasfoto's, maar het zal bij jullie verbeelding blijven want we hebben de deal gesloten dat deze Suriname niet gaan verlaten.
Met onze foto's in de aanslag vertrokken we om 8 uur vol goede moed naar het ministerie van vreemdelingen en politie, het ging hier op zen Surinaams traag wat leiden tot 6 uur zitten wachten in een zaal met 50 andere mensen om dan eindelijk aan de beurt te zijn. En denken dat je er vanaf bent dus joepie eindelijk terug naar ons huisje, was het niet dat ik onderweg telefoon kreeg met de vraag dat ik kom terug komen ze waren een kopietje vergeten te nemen. We waren hier niet echt zo blij mee, en onze chauffeur maar lachen dat hij nog nooit een boze Belg had gezien.
Maar eind goed al goed zeker ons visum is ingediend en nu nog 4-6 weekjes wachten (lees op zen Surinaams 8-10 weekjes).

Zo nu zijn jullie weer eventjes op de hoogte van onze belevenisen hier!
Zonnige groetjes
Jesca en Eline

vrijdag 2 maart 2012

Een kleine update

Dag jonge heren en jonge dames

Wat doe je op een maandag morgen als het niet zou regen in Suriname? Met de fiets naar de centrale markt. We hadden onze wekker speciaal op tijd gezet. Ja lap dat was dus buiten de weergoden van hier gerekend. Als Eline en ik ready waren om te vertrekken viel er een ondertussen al wel gekende regenbui naar benden. De plannen om te fietsen vielen dus weer letterlijk in het water!

Na een aantal pogingen hebben we toch onze favoriete taxi Bryan vast gekregen en hop dan waren met zen 3 naar de centrale markt, jaja Hanne heeft ons ondertussen vergezeld. Op aanraden van onze lieftallige overbuurtjes (Laura, Caro en Naomi) zijn we voor verse vis gegaan. En verser kan echt niet, aangezien er af en toe nog eentje beweegt. We hebben de verkoper overtuigd om de vis voor ons al te fileren en schoon te maken. Dit was dan toch maar volgens Surinaamse normen gebeurd. Toen we ons huisje de zak open deden hing de staart en de onderkant van de kaak er nog aan tot onze grote verbazing. Dus wat doe je dan? Zelf een poging wagen tot de vis fatsoenlijk te fileren zeker. En zo gezegd zo gedaan na een beetje gesukkel was de bang bang klaar om op te eten!

Maandag hebben we dan nog aan middag dienst gedaan, het was echt rustig. Om dan dinsdag ons volledig in de nachtdienst te storten en tot onze grote teleurstelling was deze ook rustig. Maar de nacht van woensdag op donderdag kwam er verandering in. Jaja we hebben beide nog net een schrikkel kindje op de wereld gezet, Eline om 22u50 en ik om 23u50.
En dan hop naar nacht 3, en dit was actie! Eerst een bevalling voor de Surinaamse co assistent dan eentje voor Eline en ik moet zeggen het was echt een mooie bevalling. Dan  was het tegen de ochtend mijn beurt, een stuit bevalling.
 En we hebben alle 2 in  deze 3 nachten maar al te goed beseft dat vroedkunde niet alleen maar de roze wolk is. Maar gelukkig hebben we elkaar!

Dus na deze zware nachtshiften mag het weekend voor ons beginnen!

Dikke bosi
Jesca en Eline

maandag 27 februari 2012

Onze eerste Surinaamse feestdag!

Dag onverstaanbaar sprekende Vlamingen

Jaja Vlaams vinden ze hier een taal, maar wel een taal die onverstaanbaar is. Maar daar zullen we wel aan wennen zeker, dus als we terug komen spreken we fatsoenlijk Nederlands volgens de Surinaamse normen hier, al heb ik daar sterk mijn twijfels over.

Van dinsdag op woensdag was onze laatste nacht, dus woensdag hebben we de hele dag liggen knorren om te recupereren. Laat ons stellen dat dit alles behalve gemakkelijk is bij een dikke 32°. En om ons zelf te belonen na een reeks van 9 dagen non stop werken hadden we besloten s'avonds te gaan eten, Hanne, Laura en Caro waren hier ook direct voor te vinden. Naomi had helaas nachtdienst. En wat is het geworden de Zus&Zo het was overheerlijk! Omdat we nog in het nacht ritme zaten waren we na het eten nog niet echt moe, dus  lonkte het Surinaamse nachtleven en hier hebben we ons dan ook eventjes ingestort.

Wat doe je de dag erna? Shoppen! Euhm ja veel hebben we eerlijk gezegd niet gevonden. Hoe kunnen we de kleren hier het beste beschrijven? ... Cool Cat? Veel te veel bling bling, veel te kort, veel te weinig stof of juist echte tenten... Jaja het was een belevenis maar we zijn van een kale reis thuis gekomen. Buiten Eline die eindelijk een baggy broekske tegen de muggen gevonden heeft!
's avonds zijn  we in de salsa gevlogen, dansen dat de mannen hier kunnen dat is ongelooflijk! En wij zijn er in ieder geval fan van!

En omdat we van donderdag nog niet uit gedanst waren hebben we besloten elke vrijdag zumbaa te gaan doen, we kunnen jullie verzekeren dat is zeer intensief bij een kleine 29°. Maar we hebben het overleefd en kijken al uit naar nu vrijdag!

Zaterdag 25 februari revolutiedag of onafhankelijkheidsfeest! Eline en ik hebben beide een meisje op de wereld gezet, dus we zijn goed bezig laat de baby's maar komen. En wat doen Surinamers op een feestdag? Rarara... FEESTEN dus we zijn ook maar is het stad ingetrokken. En of het een volksfeest geworden is, we denken dat elke Surinamer zich voor het torarica hotel of in de straten er rond verzameld heeft. Van show en bling bling kennen ze hier wel wat. We hebben dan ook live van op de eerste rij een dance battle meegemaakt! En we kunnen jullie verzekeren het is echt zoals in de films!

Gisteren hebben we terug een middag dienst gedaan en deze was extreem rustig, tot half 9 er ineens een vrouw moest bevallen deze was voor Eline, en toen ik het hoofdje zag komen riep ik Eline handschoenen. En die heeft ze nog net op tijd kunnen aandoen! Het was navelomstrengeling  dus wel eventjes spannend maar we hebben het er met zen twee goed vanaf gebracht. Jaja jullie lezen dit goed de vroedvrouw kwam er op haar gemakske aan toen ik de Baby al in mijn handen had, op weg naar de baby tafel. Eline moest enkel nog de placenta laten geboren worden! De vroedvrouwen vinden het dan ook geweldig om met ons in dienst te staan.

Zo nu zijn jullie weer eventjes op de hoogte, ik ga jullie dan maar snel laten want Eline haar dagelijkse portie cornflakes is op en dus gaan we naar de centrale markt!

Feestende Surinaamse groetjes
Jesca en Eline



woensdag 22 februari 2012

De Surinaamse macaroni

Zoals beloofd de beschrijving van de Surinaamse "macaroni"! Wat zat er in: spirelli dit stemt nog overeen met onze Europese macaroni, maar helaas blijft het ook bij! Voor de rest hielt de macaroni, worteltjes, maïs, erwtje, stukjes kip en en stuk barbecue vlees in . Dus geen kaassaus, geen ham en geen overheerlijk krokant kaaskorstje! Conclusie: macaroni is hier koude pasta!
Als drankje kregen we er groene fernandes bij! Ahja alles noemt hier trouwens fernandes (brood, electrotoestelen, drinken,...) Maar om terug te komen het groene fernandes drankje, we vonden het beide overheerlijk "kuch " kuch", volgens Eline smaakte het naar kauwgom en ik vond het eerder medicament. Maar uit beleefdheid hebben we toch een poging gedaan om het op te drinken, met veel moeite kregen we de helft leeg. En dan had Eline het slimme idee om te wachten tot dat iedereen in dromenland is, en dan stiekem de drankjes weg te gooien. Joepie het is ons ongemerkt gelukt!

De eerste uren was er  niets te doen, ahja juist we hebben een permanente blaassonde gestoken bij 2 vrouwen, ja de manier waarop is toch wel lichtelijk verschillend op vlak van steriliteit. Maar die shocken zijn we ondertussen al wel weer gewent! Voor de rest was de eerste helft van de nacht extreem rustig, dus wat doe je dan? TV kijken! En wat zagen we ineen op de Surinaamse zender?  De Laatste Show, de vroedvrouwen snapte niet echt dat het een Belgische programma was, maar ze verstonden er dan ook niet veel van aangezien het Vlaamse gesproken is en dit verstaan ze niet. Dat heb ik mogen ondervinden, in een partus verslag had ik het woord proper gebruikt, en dan verstonden ze totaal niet. Het moest schoon zijn.

De eerste uren waren rustig, maar vanaf half 5 werd het een complete Surinaamse heksenketel! Ik zette mijn eerste Surinaamse mini meisje op de wereld! Het was echt mini, Eline heeft haar verzorgd en de weegschaal gaf maar 1750gr aan!
Dan mocht Eline mee vaginale touches gaan doen, en ineens stond er een vrouw op 7 cm volgens de Surinaamse meet technieken hier, dus joepie misschien nog een bevalling voor ons Elientje! Ze had er geen goed gevoel bij, en dit klopte ook. Toen Eline nog eens onderzocht stond de vrouw op 8, maar door te harde manipulatie, was dit compleet oedemateus geworden. Dus het ging nog wel een tijdje duren. En aangezien we de hele nacht wakker gebleven zijn. Besloten we toch maar richting ons huisje te vertrekken. Eline en ik keken naar buiten en we dachten alle 2 het zelfde! Eindelijk is geen Surinaamse stortbui onderweg naar huis! Maar wast was de desillusie groot toen we eindelijk echt buiten waren. Het begon te storten! Als we dan eindelijk aan ons huisje aankwamen waren we 2 verzopen kiekens! Foto's volgen :)

Regenachtige groetjes
Eline en Jesca

dinsdag 21 februari 2012

Nachtdienst

Goedemorgen Melkflesjes

Jaja jullie lezen het goed voor ons is het hier ochtend, ook al is het ondertussen al 16u00 hier maar aangezien we eergisteren, gisteren en vannacht wacht hebben zijn we nu pas uit ons bedje! En melkflesjes, zo worden wij hier af en toe is genoemd we zullen steeds een stukje witter blijven zien dan gemiddelde Surinamer. Al begint er toch al een bronzig kleurtje te komen :)

Zo gezegd zo gedaan, de volgende baby was voor Eline en yes er was een vrouw in arbeid! Maar op aangeven van de dokter mocht deze vrouw niet poepen (persen). Zoals we gewoon zijn bleef Eline bij deze vrouw om haar te begeleiden, ik zat rustig in de wacht toen ik ineens Zuster, zuster hoorde gevolgd door een wenend baby'tje! Je kan al raden wat er is gebeurd, de vrouw perste 1 keer mee en floep daar zat de baby in haar onderbroek, gelukkig stond Eline er bij om het nog aan te pakken. Over een spannende eerste bevallig gesproken.
De volgende was dan weer voor mij, en nacht 1 was ze daar! Een 3de kindje dus het ging wel vlotjes en ja de meeste onder jullie kunnen wel raden wat het geslacht is, het was weer een jongetje!
Vannacht zette Eline dan weer een meisje op de wereld, jaja we verdelen het hier eerlijk, ieder om de beurt een bevalling Eline de meisjes en ik de jongens zo lijkt het wel!

De vroedvrouwen op dienst waren in shock dat we bij een nachtdienst thuis niet slapen, hier is dat noodzakelijk om de nacht door te komen! Dus een slapende vroedvrouw is hier heel normaal.

Onze eerste 2 wachten zitten er nu op en elke morgend kregen we onderweg naar huis een heerlijke Surinaamse douche (stort regen). En de laatste meters naar ons huisje is fietsen zo goed als onmogelijk geworden, ja een kano zou toch geen overbodige luxe zijn. Maar ondanks dit alles blijft het hier heerlijk warm 27 graden! We love it!

En wat kijken we uit naar deze nacht! Hopelijk vele bevallingen en jaja we krijgen vannacht macaroni op zen Surinaams! Klinkt redelijk Belgisch maar macaroni maken ze hier niet enkel met ham en kaassaus! Dus we houden jullie op de hoogte hoe het smaakte! Maar we zijn er van overtuigt dat het over heerlijk gaat zijn!

Zo nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte!
Vele Surinaamse groetjes!

zaterdag 18 februari 2012

Onze eerste stage week

Dag jonge heren en jonge dames!

Vandaag komt onze 6de stage dag er aan, de laatste late want vanaf morgen staan we met de nacht paraat!
Eventjes een verslagje van de afgelopen stagedagen. Ja het is nog al aanpassen voor ons. Epidurale kennen ze hier niet! Dus wat zijn de vrouwen hier verdomme sterk! Ze verdienen echt respect!
Nog enkele dingetjes die ons opvallen, de papa is nooit aanwezig als de vrouw bevalt! Pas na de bevalling mag hij langskomen. Als de vrouw aan het bevallen is dan zeggen ze de hele tijd poepen, komaan mevrouw u moet poepen. We kunnen jullie verzekeren dat we de eerste keer dicht lagen van het lachen toen we elkaar aankeken. Eline heeft tegen een super grappige vroedvrouw verteld dat poepen bij ons betekend liefde bedrijven. En wat hebben ze ons hier mee uitgelachen. We dachten eventjes dat ze niet meer gingen bij komen.
Iedereen word hier schatje, schat of schatteke genoemd ja dat was voor ons nu toch ook wel eventjes wennen maar daar kunnen we ons ondertussen wel al in vinden. Het feit dat ze ons ook zuster noemen ligt anders, we linken het nog al met non zijn :) en de mannen worden hier broeders genoemd.  Klinkt nog al celibatair vinden jullie niet?
Gisteren zette ik mijn eerste Surinaamse baby op de wereld, en rarara.... het was weer een jongetje! Vandaag is Eline aan de beurt!
Zo dit was eventjes kort onze stage week samen gevat!

Warme groetjes!
Jesca en Eline

dinsdag 14 februari 2012

Het is eventjes geleden

Hellow Belgenmannetjes en vrouwtjes

Ik zal beginnen waar we geëindigd zijn. Zondag avond zijn we op tripje geweest, Sunset en dolfins.
Het was echt de moeite! De dolfijnen kwamen in de buurt van onze boot, waarop een belachelijke reddingsvest verplicht was om te dragen.  Het was super flatterend om te zien : D
Het dorpje waar we uit eindelijk zijn aangemeerd na de dolfijnen gezien te hebben. Was een oude koffie plantage. Eigenlijk kunnen we het moeilijk een dorpje noemen, het was meer 1 straatje. Echt super cute!
Zo waren we de spanning voor onze eerste stagedag toch een beetje vergeten!

Gisteren de eerste keer met stress richting stage, om half 8 werden we verwacht. Dus zoals jullie ons kennen waren we stipt half 8 aanwezig :) ,maar op zen Surinaams werden we blijkbaar pas om 8 uur verwacht.
Na een tijdje werden we dan door gestuurd naar de verloskamer, het 3de verdiep werd ons gemeld en daar begon onze zoektocht in het doolhof.
Na een trap tot op het 3de op en af gelopen te hebben, besloten we toch maar iemand aan te klampen om ons de weg naar de verloskamer te wijzen! En deze bleek helemaal niet op de 3de verdieping te liggen, maar in een apart gebouwtje bij de kinderafdeling. Dat noemt men dan de weg uitleggen op zen Surinaams zeker.

Eindelijk de uitgang in de doolhof gevonden, kwamen we op de verloskamer aan. Hier wisten ze niets van onze komst af maar hier maakte ze duidelijk geen probleem van. Na ons aan alle zuster en enkele broeders voor gesteld te hebben, werden we rond geleid, 2 verloskamers met 3 bedden in. Jaja  ze bevallen hier met 3 op 1 kamer, al hangt er wel een gordijntje tussen welke niet altijd correct sluiten of gesloten worden. Wel een lichte shock als je bedenkt dat 1 verloskamer even groot is hier voor 3 vrouwen als in België voor 1. Maar dat went wel, alles went hier in Suriname. Dag 1 was geen productieve dag voor ons, alles was nieuw en de vrouwen waren allemaal al in de nacht bevallen. Dus hop naar dag 2!

Na een lange vermoeiende, eerste stage dag hadden we een beloning verdient! Jaja overheerlijke vanille vla (vanille pudding voor de Belgen onder ons!) met muisjes! Mmmm... en genoten hebben we.

Vandaag 14 februari, dus happy valentine iedereen! Jaja hier in Suriname vieren ze het ook. En wat was valentijn een vruchtbare dag! We hebben vandaag onze eerste 2 bevallingen gezien. Ja de regel is eerste 3 keer kijken voor je het zelf mag doen. Dus ons plan voor vandaag: alle bevalling zien die er te zien vallen en dat is ons behoorlijk gelukt. Tactiek: ga gewoon in het rijtje toeschouwers staan : D. Het zijn 2 jongetjes geworden en als het laatste een meisje moest geweest zijn, dan was het een Eline geworden! Jaja vernoemt naar ons Eline! Dus jammer dat er een aanhangseltje te veel was! Maar volgende keer beter. De laatste vrouw was ongelooflijk dankbaar, dat Eline en ik haar de hele tijd hadden bijgestaan. Na de bevalling barste ze in tranen uit en wou ze me een knuffel geven om me te bedanken. Waardoor ik bijna bij in bed lag, wat niet echt gezellig is als je de bedden van hier ziet.

 Twee bevallingen gezien en toch heel wat bijgeleerd van de dienst verdiende we duidelijk opnieuw een beloning! Echt Surinaamse ijsjes! Damn good!

Om dan met de fiets onze straat in te draaien en 2 auto's te zien staan voor onze deur, met zeker 10 mannen rond en op de oprit. Ja wat is dat dachten we eventjes, fieeeuww het was maar van de waterleiding om onze wasmachine in orde te brengen. Feestje!

Onze lieve Hanne had ook nog een valentijns surprise Ferrero rochekes en truffels! We love it! En het super cute roosje! Hanne you are the best!

Zo dit was weer eventjes een updateje!

Vele Zonnige, en af en toe ook regenachtige groetjes!
Jesca en Eline



zondag 12 februari 2012

Brrr...

Droomzacht daar Belgen mannetjes!

Het is hier nu 23u00, bij jullie ondertussen al 3u00! En voor de gene die nog niet in hun bedje liggen feest se voor ons bij ginder! Wij doen dat hier ook voor jullie!

Gisteren hebben we ons voor de eerste keer in het Surinaamse nacht leven gestort, we zijn begonnen in het vat de toeristische trekpleister. Eline is hier volledig in de salsa gevlogen, ze was er direct mee weg. Aangezien mijn danspartner ene van Arizona was die er niet veel van  bakte heb ik toch eventjes gepast.  Ondertussen werd Hanne verleid door Rotni, die ons overtuigde om mee naar de Zazazoe te gaan. Een helse rit van noord naar zuid door Paramaribo bracht ons voor een gesloten deur. Maar zo rap geven we niet op. Dus werd het de touché! En wie denkt ze in Paramaribo niks van discotheken kennen heeft het redelijk mis. Als het op feesten aankomt zijn de Surinamers er altijd bij!

We waren toch blij om ons bedje te zien. En onze onderburen zijn zo begaan met ons dat ze speciaal opgebleven zijn tot we thuis waren. Dus mammies en pappies no stress er word op ons gelet.

De poging om zalig uit te slapen vandaag is ook lichtjes mislukt, door dat we nog steeds niet aan de temperaturen gewend zijn. Ook al was het vandaag op zen Surinaams koud, MAAR 25°. En af en toe volgens ons een zalig verfrissende regenbui, al valt dit meer te vergelijken met een stortbad!

We hebben ons zelf tegen 12 uur dan toch buiten gewaagd en zijn samen met Caro en Laura de Sunset dolfins trip gaan vast leggen, dus morgen zitten wij op een bootje naar dolfijnen te kijken! Aangezien Eline fan is van mijn broekskes zijn we door gegaan naar de Marritrette Mall een "shoppingcenter" zoals ze dat hier in Suriname durven noemen. Schoenen zijn overal te vinden, maar voor de rest zijn we toch meer fan van shoppingcenter zoals Wijnegem. De trip er naar toe zorgde ook voor hilarische momenten, aangezien de barman van t'Vat ons had wijs gemaakt dat het maar een 10 minuutjes stappen was. Niet dus! Maar goed gelovig als we zijn, zonder kaart bij de hand zijn we op pad getrokken. Tot Eline het schitterende idee kreeg om nog is de weg te vragen.
Deze me vrouw verklaarde ons voor gek! Het shoppingcenter was zeker nog een half uur wandelen. Nu kwam de spontaniteit van de Surinamers weer boven: spring maar bij in de auto.
Oké, hop daar zit je dan met zen 7 (Hanne, Caro, Laura, Eline, de Surinaamse chauffeur, nog een vrouw en ik) in 1 mini autootje! In België is dit ondenkbaar, maar hier kan dat allemaal!



En remember in Suriname is de nacht altijd jong!

Koude Surinaamse groetjes
Jesca en Eline

vrijdag 10 februari 2012

Verkenning van Paramaribo

Dag lieve vriezemannetjes!

Het is hier nu 19u30 en het is in middels al een half uurtje donker, maar nog steeds 28°!

Dankzij onze geweldige onderbuurman Robbie zijn we gistere veilig en snel met de fiets naar de centrale markt geweest! En dit was een hele belevenis, aangezien wij (Eline, Hanne, Naomi en ik) er de enigste 4 blanken waren die er rond liepen. We waren vol overtuiging om veel fruit en groenten te kopen. Maar dan sta je daar, en wat is nu wat?
Gelukkig was er een lieve mevrouw die ons van al het fruit heeft laten proeven en zo zijn we naar huis gegaan, met mini banaantjes, pommester, mango's, lychees, ananas, een cocosnoot en nog iets super lekker maar daar zijn we de naam ondertussen al weer van vergeten.
Er was ook veel vis te verkrijgen op de markt, maar aangezien deze nog bewogen of al 3 uur in de zon aan het bakken waren hebben we daar toch maar voor gepast, vegetarisch zijn kan geen kwaad.

Met als onze zakjes die het elk moment gingen begeven, zijn we dan terug naar ons huisje gereden. Het plan was om naar de vreemdelingen dienst te gaan en zo onze machtiging tot kort verblijf in orde te brengen. Maar dit  is dan toch niet door gegaan. Dus wat doe je dan met 3 vrouwen samen? SHOPPEN!
Hop terug naar de stad, deze rit duurde wel wat langer aangezien we licht verkeerd zijn gereden. De kaart lezen is toch niet altijd even gemakkelijk! Maar no stress het is ons lukt, vrouwelijke intuïtie brengt ons altijd bij schoenen winkels! En jaja daar was de Steps onder ons beter gekend als "shoeheaven". Hier zijn teenslippers te vinden in alle soorten, maten, kleuren, versieringen, modelen, ...

Voor de rest hebben we dan toch niet zoveel geshopt aangezien, de kleren niet zo in de smaak vielen bij ons, en de broeken allemaal gemaakt zijn voor "dikke poepkes". Op de terug weg naar ons huisje zijn we langs het Academische ziekenhuis gereden dat onze stage plek word voor de komende 12 weken! We kijken er al naar uit! Maandag morgen om 8 uur worden we verwacht spannend!

Tijdens het fietsen zijn we fluiten, tuutende en roepende mannen ondertussen al wel gewoon. Maar als een politie agent of iemand van het leger dit doet, dan blijft dit zeer vreemd!
Na thuis gekomen te zijn, gedoucht te hebben en lekker gegeten waren we moe, het fietsen in 34° is echt vermoeiend. We zijn nog gezellig bij de overburen ( Naomi, Laura en Caro) een babbeltje gaan doen. En dan toch maar op tijd onder onze klamboe gekropen!

Vandaag, vrijdag 10 februari.

Hadden we besloten te gaan zwemmen, maar waar? Euhm White Beach? Nee dat toch maar niet, dat zullen we is met zen 6 doen. We zijn onze fiets op gesprongen en naar het ZIN gereden, wat doet dat verkoelende water deugd.

En de avond is hier nog jong, Paramaribo by night! Samen met Hanne, Laura en Caro gaan we vanavond op zen Surinaams shaken!

Dus maak jullie niet ongerust we hebben het hier dik oké

Zonnige Surinaamse groetjes
Jesca en Eline

donderdag 9 februari 2012

Dagje 1!

Beste Ijspegels in België !

Onze eerste dag zit erop. Dag twee is half.
Conclusie : GEWELDIG !

Gisteren zijn we fietsen gaan huren zodat we de komende 3 maanden zoals echte toeristen door paramaribo kunnen rijden . ;)
De fietservaring was uniek. "Tuten" is hier een doodgewone zaak. Ze tuten hier om je door te laten, om te zeggen dat je moet verder rijden, omdat je een mooie kont hebt, om op je te wuiven,...  De eerste keren dat de mensen tuten of riepen verschoten we, maar ondertussen zijn we het al gewoon.
In de namiddag hebben Jesca en ik het rustig gehouden en savonds zijn we lekker gaan eten.
Onze eerste zelfgedane was is ook een feit!!!

Dezemorgen zijn Hanne, Jesca en ik naar de centrale markt gegaan : een echte belevenis ! Ongelofelijk. Kanjers van vissen, keiveel fruit, maar bijna geen groenten !
We hebben veel fruit kunnen kopen voor een mooi surinaams prijsje.

Onze onderburen zijn super lief. Precies een beetje de mami en de papi van thuis, maar dan 20 jaar ouder ;)

Groetjes vanuit het warme Suriname!!
Jesca en Eline

woensdag 8 februari 2012

Aankomst in Suriname

Goedemorgen thuisfront!

Jaja jullie lezen het goed het is hier nu 7:00 uur in de morgen 11:00 uur Belgische tijd.
Na gisteren afscheid genomen te hebben, wat toch niet altijd even gemakkelijk was, zijn we om 13u15 (met 45 minuutjes vertraging) richting Paramaribo vertrokken.

De vlucht verliep zeer vlot, al had Eline wel een klein probleempje. Bij iedereen werkte het entertainment systeem, maar helaas bij ons Eline als enigste weer niet. Maar na een paar stewards aan te klampen is het dan toch gefikst geraakt!

Op de vlucht hadden we compagnie van Mevrouw Mcdonald, een echte Surinaamse! En ze heeft ons iets al bijgeleerd namelijk kousenband! En nee dit heeft niets te maken met kousen, het zijn lange sperziebonen! Het zat verwerkt in de Roti die we kregen op de vlieger, wel lekker maar van alles wat we te eten kregen stond onze mond meer dan een uur in brand!

Om 18u30 plaatselijke tijd zijn we dan geland in Paramaribo, in vergelijk met schiphol is dat een mini luchthaventje! De landing zorgde nog voor hilarische taferelen, jaja het filmpje volgt nog :D. Hanne, en de ouders van Sien stonden ons op te wachten!

Een uurtje rijden naar ons huisje en we waren al verkocht! De sfeer op snuiven onderweg was echt zalig! Het was intussen al donker als we aankwamen, maar toch stonden onze lieftallige onderburen ons op te wachten, de naam ontglipt me eventjes! Onze valiezen zijn vrijwillig door hem de tap op gedragen! Dus fan zijn we al!

Uiteindelijk hebben we beslist om vroeg in ons bedje te kruipen, al is dit relatief want het was ondertussen al een kot in de nacht Belgische tijd!

Wat de dag vandaag brengt laten we op ons afkomen, jaja we zijn al volledig gewent aan de Surinaamse mentaliteit!

Zonnige Surinaamse groetjes
Jesca en Eline

woensdag 1 februari 2012

Hallo

Het aftellen is nu officieel begonnen, nog 6 dagen en we vertoeven nu ergens tussen de wolkjes op weg naar Suriname. En van Hanne die gisteren al aangekomen is hebben we de bevestiging gekregen dat Paramaribo een stad is om verliefd op te worden. Maar geen paniek tot nu toe staat onze terugvlucht nog steeds gepland voor 10 mei J

Groetjes
Eline en Jesca