Dag onweersmannetjes en vrouwtjes
Dagje 5 is ingegaan, of laat ons zeggen is al half.
Dus nog eventjes een verslagje van de laatste dagen. Bevalling 40 is in the pocket voor mij!
Onze tussenstand is dus 40-40 en dat zal zo blijven want onze stage zit er op. We gaan het toch wel een beetje missen, aangezien je hier als vroedvrouw echt naar waarde word geschat. We hebben hier dingen gedaan waar we in België nooit de kans voor gekregen zou hebben! Dus onze vroedkundige skills zijn hier extra ontwikkeld.
Voor de rest zijn we alle 2 een beetje tipsy geweest aangezien Eline een verkoudheid heeft overgekregen van Katleen en Charlotte. En oh zo lief als ze is heeft ze die nu ook aan bij door gegeven. Dus ja wel een beetje een raar gevoel hier te zitten hoesten bij een zwoele 33°,maar alles heeft zijn charmes zeker. Toch houden we ons hartje al vast voor de koude shock die ons vrijdag nog te wachten staat.
En wat doe je als je voor de laatste daagjes nog van een stralende zon kan genieten? Juist ja een kleurtje pakken. Maar aangezien de seizoenen hier een beetje in de war aan het geraken zijn, opwarming van de aarde zeker. Moeten we af en toe ook een regenbui verwerken, dus we zijn al voorbereid voor als we terug komen!
We zijn gisteren naar het onafhankelijkheidsplein geweest, daar gaf president Desi Bouterse een toespraak. Maar niet dat dit voor ons zo interessant was, de artiesten die er na kwamen konden ons meer bekoren.
Om dan een taxi naar huis te nemen, waar ook nog een hilarische verhaaltje aan vast hangt. Eline had vol overtuiging een taxi busje gebeld. Maar dan was het toch een beetje twijfel hoe dat hij er weer uitzag. Tot Eline terug telefoon krijgt en ik haar hoor zeggen ah maar wacht ik zie je, dus vol overtuiging stappen wij op een busje af, doen het open en gaan we er met in 2 zitten. Tot dat diene man zich verbaast omdraait en en ons duidelijk probeert te maken dat hij blijkbaar helemaal geen taxi was,niet dat we het dus direct door hadden. Maar het was blijkbaar een dood gewone Surinamer die geparkeerd stond. Kreeg diene man eventjes de shock van zijn leven, ineens uit het niets 2 blanke vrouwen in zijn bus. Woepsie. Maar dat hebben we dan ook weer mee gemaakt. Maar gene stress we zijn thuis geraakt en dit met de juiste taxi.
Om dan ons laatste feestje te bouwen in de Zsa zsa zsu en daarmee het nachtleven van Suriname na 3 maanden vaarwel te zeggen.
Een van de laatste zonnige groetjes
Eline en Jesca
Geen opmerkingen:
Een reactie posten