Dag lentemannetjes en vrouwtjes
Woensdag morgen werden we om 7u45 aan het Vat verwacht (het toeristen café van heel Suriname), en het deed toch meer pijn dan gedacht. Maar we arriveerde mooi op tijd! Vol enthousiasme waren we ready om het Amazone woud te bedwingen!
Dus hop het busje in richting Berg en dal, wij 3 vergezeld door 3 andere Belgische meisjes, Jennifer (de kokkin), Tjoerkie (de buschauffeur) en de Rudy onze gids. Eens Paramaribo achter ons gelaten zaten we in een landschap dat zo uit de films zou kunnen komen. Een busritje van 2 uur tot aan berg en dal, daar aangekomen waren we onder de indruk van het strand en de Suriname rivier. Maar veel tijd om hier bij stil te staan hadden we niet, want de kabelbanen wachten . Ja ik was er natuurlijk van overtuigd dat het maar 1 kabelbaan ging zijn. Maar niet dus we hebben er in totaal 8 gedaan, midden tussen de woudreuzen.
Voor dat we er aan konden beginnen mochten we ons in een sexy broekske hijsen en een helmpke op ons hoofd zetten. Het was de moeite! Eventjes een testje op de mini kabelbaan en alle 3 met glans geslaagd, hadden jullie iets anders verwacht?
En ready to go! De kabelbaan die het meeste indruk heeft gemaakt was deze over de Surinamerivier een unieke ervaring, prachtig uitzicht en een zalig gevoel! En ons Elineke met hoogte vrees heeft ook alles overleefd, al was ze blij om terug met beide voetjes op vaste grond te staan.
Terug aangekomen op het strand hebben we nog eventjes van het zonnetje genoten en visjes gevangen! Frits en Freddy, onze nieuwe huisdiertjes! Lekker gegeten en verder naar Brownsberg 30 kilometer maar we hebben wel 2 uurtjes over gedaan. De Surinaamse wegen zijn niet allemaal geasfalteerd dus met het busje door het oerwoud! Wel een paar keer onze ogen toegedaan bij het oprijden van de Brownsberg langs de ene kant woud reuzen en de andere kant een ravijn, met ons daartussen in een minibusje. Maar we hebben het overleefd.
Net uit ons busje gestapt kregen we al onmiddellijk brulapen te horen en te zien! Ons gesetteld in ons huisje en we konden al aan en wandeling beginnen naar het Mazaroni plateau. Het hoogste punt van de Brownsberg met een super mooi uitzicht over het grootste stuwmeer van Suriname en het omliggend Amazone woud!
Na het avond eten en eventjes in de hangmat zijn we nog iets gaan drinken in de plaatselijke bar. Waar we op satelliet tv het bus ongeval in Zwitserland gezien hebben, we waren er toch niet goed van. Onze mammies en pappies hadden ons wel al op de hoogte gebracht maar beelden zien is toch wel iets anders. We leven mee.
Aangekomen in ons huisje zijn we onmiddellijk onder de wol gekropen want de volgende dag wachten ons een tripje naar de Leo en Irene watervallen.
En een heus tripje is het wel geworden het weer was smorgens niet zo denderend maar eens we op pad waren kwam de zon er door! Niet dat we er veel van gezien hebben door de woud reuzen met hun reuze wortels die af en toe is in de weg lagen. En ons Hanne heeft dat aan de levende lijven ondervonden.
Eerst aangekomen bij de Irene waterval hebben we eventjes verkoeling gezocht in het water om dan onze beklimming van de brownsberg terug aan te vatten vergezeld van kikkertjes, kaketoes, brulapen, de bospolitie,... Hop naar de Leo waterval deze was al even adembenemend als de Irene waterval. Na 3 km omhoog terug de Brownsberg te hebben beklommen kwamen we moe maar voldaan bij ons huisje aan waar het heerlijk middagmaal op ons stond te wachten. Alles terug in gepakt en hop terug naar de bewoonde wereld Paramaribo! Waar we onze zalige tweedaagse afsloten met een danske in Havana lounge.
Avontuurlijke groetjes
Jesca en Eline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten