Hellow goodbye

Hellow sunshine

Hoogst waarschijnlijk het laatste berichtje van deze 3 onvergetelijke maanden voor ons!

En of we er van genoten hebben, met volle teugen! Stage was een  leerrijke ervaring, met zen ups en downs, maar we zijn er als vroedvrouw en mens sterker uit gekomen. 

En we blijven hier goede daden verrichten, aangezien we bang hebben voor het  overgewicht van onze goed gevulde valies. Hebben we besloten toch een heel deel van onze kleren aan de mensen hier te geven. Dus terug in België is het weer shoppen geblazen om de kleerkast weer gevuld te krijgen. 

Na 3 maand hier gewoond te hebben, kunnen we nu met fierheid melden dat we ons visum sinds vandaag in handen hebben. En we zijn toegelaten tot 13 augustus hier te verblijven, alleen jammer dat onze tickets al geboekt zijn. Maar versta ons niet verkeerd we kijken er ook ongelofelijk hard naar uit jullie terug te zien.

En we willen jullie danken voor al de lieve berichtjes en updates die we in deze 3 maandjes van jullie gekregen hebben. We zijn ook zeer blij dat jullie ons allemaal gevolgd hebben op deze blog, hopelijk hebben jullie zo een beetje mee genoten van onze avonturen.

See you soon! Vrijdag staan we met onze beide voetjes terug op de koude Belgische bodem.

De laatste zonnige groetjes
Eline en Jesca

Taxi 40

Dag onweersmannetjes en vrouwtjes

Dagje 5 is ingegaan, of laat ons zeggen is al half.

Dus nog eventjes een verslagje van de laatste dagen. Bevalling 40 is in the pocket voor mij!
Onze tussenstand is dus 40-40 en dat zal zo blijven want onze stage zit er op. We gaan het toch wel een beetje missen, aangezien je hier als vroedvrouw echt naar waarde word geschat. We hebben hier dingen gedaan waar we in België nooit de kans voor gekregen zou hebben! Dus onze vroedkundige skills zijn hier extra ontwikkeld.

Voor de rest zijn we alle 2 een beetje tipsy geweest aangezien Eline een verkoudheid heeft overgekregen van Katleen en Charlotte. En oh zo lief als ze is heeft ze die nu ook aan bij door gegeven. Dus ja wel een beetje een raar gevoel hier te zitten hoesten bij een zwoele 33°,maar alles heeft zijn charmes zeker. Toch houden we ons hartje al vast voor de koude shock die ons vrijdag nog te wachten staat.

En wat doe je als je voor de laatste daagjes nog van een stralende zon kan genieten? Juist ja een kleurtje pakken. Maar aangezien de seizoenen hier een beetje in de war aan het geraken zijn, opwarming van de aarde zeker. Moeten we af en toe ook een regenbui verwerken, dus we zijn al voorbereid voor als we terug komen!

We zijn gisteren naar het onafhankelijkheidsplein geweest, daar gaf president Desi Bouterse een toespraak. Maar niet dat dit voor ons zo interessant was, de artiesten die er na kwamen konden ons meer bekoren.

Om dan een taxi naar huis te nemen, waar ook nog een hilarische verhaaltje aan vast hangt. Eline had vol overtuiging een taxi busje gebeld. Maar dan was het toch een beetje twijfel hoe dat hij er weer uitzag. Tot Eline terug telefoon krijgt en ik haar hoor zeggen ah maar wacht ik zie je, dus vol overtuiging stappen wij op een busje af, doen het open en gaan we er met in 2 zitten. Tot dat diene man zich verbaast omdraait en en ons duidelijk probeert te maken dat hij blijkbaar helemaal geen taxi was,niet dat we het dus direct door hadden. Maar het was blijkbaar een dood gewone Surinamer die geparkeerd stond. Kreeg diene man eventjes de shock van zijn leven, ineens uit het niets 2 blanke vrouwen in zijn bus. Woepsie. Maar dat hebben we dan ook weer mee gemaakt. Maar gene stress we zijn thuis geraakt en dit met de juiste taxi.

Om dan ons laatste feestje te bouwen in de Zsa zsa zsu en daarmee het nachtleven van Suriname na 3 maanden vaarwel te zeggen.

Een van de laatste zonnige groetjes
Eline en Jesca

Aftellen

Dag Belgenmannetjes en vrouwtjes

Met spijt in ons hart moeten we melden dat onze laatste 10 daagjes in gegaan zijn. Terug naar huis gaan komt akelig dichterbij. Zaterdag hebben we afscheid genomen van ons Hanne en Naomi. En over morgen mogen we Caro en Laura uitwuiven. Dus dan zijn we nog met 2.

Maar eventjes een update van de afgelopen week. We hebben veel stage gelopen en het waren drukke diensten. Laat het ons zo stellen, er was zeer veel te doen maar alles behalve bevallingen. Maar ondertussen staan onze tellers wel op 40 en 39 voor Eline en mezelf.

We hadden het geniale idee gekregen om na onze late shift roti te gaan afhalen. Een overheerlijk Hindoestaans gerecht, een pannenkoek achtig iets gevuld met kip en patatjes in een pikant groen sausje. Of vergelijk het met een dürüm van bij ons. We zijn echt fan van dit gerechtje maar oh wat hebben we het ons de dag er na beklaagt, dus vanaf nu passen we effe voor een roti.

Zaterdag hebben we Hanne uit gewuifd dus wat doe je dan vrijdag? Natuurlijk nog een laatste party.
En als we Hanne in de taxi hadden geholpen met al haar spullen. Hebben we zelf ook maar een taxike genomen maar niet richting luchthaven. We zijn richting reggaefestival getrokken. En of het de moeite was! Rita Marley en Beenie Man op de affiche, het kon niet anders dan goed zijn! En dat was het ook!
Om ons dan zondag in de late namiddag naar een street party te wagen, een zalige sfeer!

En nu hebben we er ondertussen nog enkele nachtjes opzitten, maar de baby's hadden er niet veel zin in.
Gisteren hebben we dan maar besloten om ons een beetje in de oranje sfeer mee te laten gaan, en Koninginnedag mee te vieren. Als kleine Belgen tussen alle Nederlanders, ja het had wel iets. Al hebben we nu wel genoeg oranje gezien voor een heel jaar.

En op 1 mei dag van de arbeid, word er bij ons ook gewerkt. Dus fingers crossed voor veel baby's vannacht!

Zonnige Surinaamse groetjes!
Eline en Jesca