Dag zomeruurtjes
Maandag was er terug een werkdag voor ons aan gebroken. Na 5 daagjes vakantie was dat wel een pijnlijk momentje maar fris als een visje begonnen we aan onze reeks vroeges.
Wat een overbevolkte verloskamer op leverde aangezien er met vroeges altijd nieuwe studenten zijn. En ze hier echt met bosjes landen stonden ze met 7 studenten mee te kijken op elke bevalling dat we deden. Het was wel een gezellige bedoening. Gelukkig zijn het studenten verpleegkunde van hier en mogen ze geen bevallingen doen dus no stress dat we niet aan onze aantallen geraken.
Sinds deze week hebben we trouwens ook ontdekt dat we hier de jongste van de bende zijn, buiten de baby's en grotendeels van de mama's gerekend. Ja iedereen bevalt hier redelijk jong. Dus af en toe krijgen we wel is de vraag of we zelf al kindjes hebben, en sommige gaan er ook gewoon van uit dat het zo is. Wel shocking, maar remember alles went hier :p
We hebben al een flink aantal mini mensjes op de wereld gezet! En er loopt sinds vorige week ook een Jesca rond, die ik zelf op de wereld heb geholpen.
Aangezien jullie dit weekend naar het zomer uur zijn gesprongen is het nu 5 uurtjes verschil met ons. Wat skypen weer net ietsje moeilijker maakt.
En ons Eline is in haar nopjes want binnen 3 daagjes komen de mamsie, papsie en "kleine" broer!
Zo weer een mini update! Want we moeten weer door! De baby's wachten!
Jesca en Eline
woensdag 28 maart 2012
zaterdag 24 maart 2012
Galibi
Hela Belgenmannetjes en vrouwtjes
Vrijdag morgen werden we weer super vroeg in het vat verwacht! En ja hoor we waren weer in topvorm, wat hadden jullie dan anders gedacht?
We dachten dat we met het zelfde groepje van Brownsberg gingen gaan. Maar wat een tegenvallertje er werden aan ons groepje 4 rare kwibussen toegevoegd, een bemoeizieke en super nieuwsgierige Hollandse die dacht dat ze zelf nog 16 jaar was. Maar we hebben ons niet laten doen dus een busritje van 3 uurtjes en een boottochtje later zijn we op Galibi gearriveerd.
Het boottochtje op zich was al een hele belevenis, een poging tot droog blijven is volledig mislukt. Maar we hebben er wel van genoten op de Marrowijne rivier richting Atlantische oceaan! Ons bootje zag er niet al te stevig uit maar heeft de golven toch doorstaan!
Aangekomen op Galibi werden de kamers verdeeld, er moesten 4 mensen in een hangmat slapen! We waren natuurlijk alle 3 volledig fan en vast besloten ons nachtje in de hangmat door te brengen. Al waren dat toen nog zorgen voor later! Eerst hop richting de dierentuin. Of laat ons zeggen het dierentuintje! Maar klein of niet het was een unieke ervaring. Een vogelspin over onze arm laten lopen, een slang in onze nek, een cute luiaardje, een toekan,..... Ons Eline was wel iets minder fan! Diertjes zijn niet zo haar ding.
Eerst nog een cultureel avondje meegepikt en jaja we hebben mee de zeedans, zonnedans en .... dans gedanst, gelukkig zijn hier geen beelden van :)
Maar dan mochten we eindelijk naar de schildpadden! Met zen alle terug ons krakkemikkel bootje in, onder een zwart zeil, verboden pillampen te gebruiken. Het had meer iets weg van vluchtelingen.
Aangekomen op het officiële Galibi strand startte de zoektocht naar schildpadden, en we hadden geluk onze gids had al snel een kolos gevonden die haar eitjes aan het leggen was. We waren verstomd om te zien hoe het allemaal in zijn werk ging pingpongballetje voor pingpongballetje ja maar liefst een stuk of 150 in 1 put en dan zorgvuldig dicht maken. Plus nog is camoufleren en een beetje verder een fake nest maken. Het was de moeite! Een een unieke belevenis, toen we rustig terug naar de boot wandelde kwam er zo plotseling nog een het strand opgekropen, en we waren verbaast hoe snel dat het ging. Jaja de dees had speedpillekes genomen.
En hop terug bootje in richting ons slaapplaatjes, waar onze hangmatjes wachten! We hebben geslapen als roosjes! Volledig gerecupereerd om naar Frans Guyana te gaan. Back to Europe. Alles was terug zo westers, echt een beetje vreemd. Iedereen sprak Frans, terug betalen met Euro's, zoveel melkflesjes,... Ja het was eventjes wennen! Dus blij dat we terug ons bootje op konden richting Surinaamse rust en zon....
Europese groetjes
Jesca en Eline
Vrijdag morgen werden we weer super vroeg in het vat verwacht! En ja hoor we waren weer in topvorm, wat hadden jullie dan anders gedacht?
We dachten dat we met het zelfde groepje van Brownsberg gingen gaan. Maar wat een tegenvallertje er werden aan ons groepje 4 rare kwibussen toegevoegd, een bemoeizieke en super nieuwsgierige Hollandse die dacht dat ze zelf nog 16 jaar was. Maar we hebben ons niet laten doen dus een busritje van 3 uurtjes en een boottochtje later zijn we op Galibi gearriveerd.
Het boottochtje op zich was al een hele belevenis, een poging tot droog blijven is volledig mislukt. Maar we hebben er wel van genoten op de Marrowijne rivier richting Atlantische oceaan! Ons bootje zag er niet al te stevig uit maar heeft de golven toch doorstaan!
Aangekomen op Galibi werden de kamers verdeeld, er moesten 4 mensen in een hangmat slapen! We waren natuurlijk alle 3 volledig fan en vast besloten ons nachtje in de hangmat door te brengen. Al waren dat toen nog zorgen voor later! Eerst hop richting de dierentuin. Of laat ons zeggen het dierentuintje! Maar klein of niet het was een unieke ervaring. Een vogelspin over onze arm laten lopen, een slang in onze nek, een cute luiaardje, een toekan,..... Ons Eline was wel iets minder fan! Diertjes zijn niet zo haar ding.
Eerst nog een cultureel avondje meegepikt en jaja we hebben mee de zeedans, zonnedans en .... dans gedanst, gelukkig zijn hier geen beelden van :)
Maar dan mochten we eindelijk naar de schildpadden! Met zen alle terug ons krakkemikkel bootje in, onder een zwart zeil, verboden pillampen te gebruiken. Het had meer iets weg van vluchtelingen.
Aangekomen op het officiële Galibi strand startte de zoektocht naar schildpadden, en we hadden geluk onze gids had al snel een kolos gevonden die haar eitjes aan het leggen was. We waren verstomd om te zien hoe het allemaal in zijn werk ging pingpongballetje voor pingpongballetje ja maar liefst een stuk of 150 in 1 put en dan zorgvuldig dicht maken. Plus nog is camoufleren en een beetje verder een fake nest maken. Het was de moeite! Een een unieke belevenis, toen we rustig terug naar de boot wandelde kwam er zo plotseling nog een het strand opgekropen, en we waren verbaast hoe snel dat het ging. Jaja de dees had speedpillekes genomen.
En hop terug bootje in richting ons slaapplaatjes, waar onze hangmatjes wachten! We hebben geslapen als roosjes! Volledig gerecupereerd om naar Frans Guyana te gaan. Back to Europe. Alles was terug zo westers, echt een beetje vreemd. Iedereen sprak Frans, terug betalen met Euro's, zoveel melkflesjes,... Ja het was eventjes wennen! Dus blij dat we terug ons bootje op konden richting Surinaamse rust en zon....
Europese groetjes
Jesca en Eline
dinsdag 20 maart 2012
Brownsberg en Berg en dal!
Dag lentemannetjes en vrouwtjes
Woensdag morgen werden we om 7u45 aan het Vat verwacht (het toeristen café van heel Suriname), en het deed toch meer pijn dan gedacht. Maar we arriveerde mooi op tijd! Vol enthousiasme waren we ready om het Amazone woud te bedwingen!
Dus hop het busje in richting Berg en dal, wij 3 vergezeld door 3 andere Belgische meisjes, Jennifer (de kokkin), Tjoerkie (de buschauffeur) en de Rudy onze gids. Eens Paramaribo achter ons gelaten zaten we in een landschap dat zo uit de films zou kunnen komen. Een busritje van 2 uur tot aan berg en dal, daar aangekomen waren we onder de indruk van het strand en de Suriname rivier. Maar veel tijd om hier bij stil te staan hadden we niet, want de kabelbanen wachten . Ja ik was er natuurlijk van overtuigd dat het maar 1 kabelbaan ging zijn. Maar niet dus we hebben er in totaal 8 gedaan, midden tussen de woudreuzen.
Voor dat we er aan konden beginnen mochten we ons in een sexy broekske hijsen en een helmpke op ons hoofd zetten. Het was de moeite! Eventjes een testje op de mini kabelbaan en alle 3 met glans geslaagd, hadden jullie iets anders verwacht?
En ready to go! De kabelbaan die het meeste indruk heeft gemaakt was deze over de Surinamerivier een unieke ervaring, prachtig uitzicht en een zalig gevoel! En ons Elineke met hoogte vrees heeft ook alles overleefd, al was ze blij om terug met beide voetjes op vaste grond te staan.
Terug aangekomen op het strand hebben we nog eventjes van het zonnetje genoten en visjes gevangen! Frits en Freddy, onze nieuwe huisdiertjes! Lekker gegeten en verder naar Brownsberg 30 kilometer maar we hebben wel 2 uurtjes over gedaan. De Surinaamse wegen zijn niet allemaal geasfalteerd dus met het busje door het oerwoud! Wel een paar keer onze ogen toegedaan bij het oprijden van de Brownsberg langs de ene kant woud reuzen en de andere kant een ravijn, met ons daartussen in een minibusje. Maar we hebben het overleefd.
Net uit ons busje gestapt kregen we al onmiddellijk brulapen te horen en te zien! Ons gesetteld in ons huisje en we konden al aan en wandeling beginnen naar het Mazaroni plateau. Het hoogste punt van de Brownsberg met een super mooi uitzicht over het grootste stuwmeer van Suriname en het omliggend Amazone woud!
Na het avond eten en eventjes in de hangmat zijn we nog iets gaan drinken in de plaatselijke bar. Waar we op satelliet tv het bus ongeval in Zwitserland gezien hebben, we waren er toch niet goed van. Onze mammies en pappies hadden ons wel al op de hoogte gebracht maar beelden zien is toch wel iets anders. We leven mee.
Aangekomen in ons huisje zijn we onmiddellijk onder de wol gekropen want de volgende dag wachten ons een tripje naar de Leo en Irene watervallen.
En een heus tripje is het wel geworden het weer was smorgens niet zo denderend maar eens we op pad waren kwam de zon er door! Niet dat we er veel van gezien hebben door de woud reuzen met hun reuze wortels die af en toe is in de weg lagen. En ons Hanne heeft dat aan de levende lijven ondervonden.
Eerst aangekomen bij de Irene waterval hebben we eventjes verkoeling gezocht in het water om dan onze beklimming van de brownsberg terug aan te vatten vergezeld van kikkertjes, kaketoes, brulapen, de bospolitie,... Hop naar de Leo waterval deze was al even adembenemend als de Irene waterval. Na 3 km omhoog terug de Brownsberg te hebben beklommen kwamen we moe maar voldaan bij ons huisje aan waar het heerlijk middagmaal op ons stond te wachten. Alles terug in gepakt en hop terug naar de bewoonde wereld Paramaribo! Waar we onze zalige tweedaagse afsloten met een danske in Havana lounge.
Avontuurlijke groetjes
Jesca en Eline
Woensdag morgen werden we om 7u45 aan het Vat verwacht (het toeristen café van heel Suriname), en het deed toch meer pijn dan gedacht. Maar we arriveerde mooi op tijd! Vol enthousiasme waren we ready om het Amazone woud te bedwingen!
Dus hop het busje in richting Berg en dal, wij 3 vergezeld door 3 andere Belgische meisjes, Jennifer (de kokkin), Tjoerkie (de buschauffeur) en de Rudy onze gids. Eens Paramaribo achter ons gelaten zaten we in een landschap dat zo uit de films zou kunnen komen. Een busritje van 2 uur tot aan berg en dal, daar aangekomen waren we onder de indruk van het strand en de Suriname rivier. Maar veel tijd om hier bij stil te staan hadden we niet, want de kabelbanen wachten . Ja ik was er natuurlijk van overtuigd dat het maar 1 kabelbaan ging zijn. Maar niet dus we hebben er in totaal 8 gedaan, midden tussen de woudreuzen.
Voor dat we er aan konden beginnen mochten we ons in een sexy broekske hijsen en een helmpke op ons hoofd zetten. Het was de moeite! Eventjes een testje op de mini kabelbaan en alle 3 met glans geslaagd, hadden jullie iets anders verwacht?
En ready to go! De kabelbaan die het meeste indruk heeft gemaakt was deze over de Surinamerivier een unieke ervaring, prachtig uitzicht en een zalig gevoel! En ons Elineke met hoogte vrees heeft ook alles overleefd, al was ze blij om terug met beide voetjes op vaste grond te staan.
Terug aangekomen op het strand hebben we nog eventjes van het zonnetje genoten en visjes gevangen! Frits en Freddy, onze nieuwe huisdiertjes! Lekker gegeten en verder naar Brownsberg 30 kilometer maar we hebben wel 2 uurtjes over gedaan. De Surinaamse wegen zijn niet allemaal geasfalteerd dus met het busje door het oerwoud! Wel een paar keer onze ogen toegedaan bij het oprijden van de Brownsberg langs de ene kant woud reuzen en de andere kant een ravijn, met ons daartussen in een minibusje. Maar we hebben het overleefd.
Net uit ons busje gestapt kregen we al onmiddellijk brulapen te horen en te zien! Ons gesetteld in ons huisje en we konden al aan en wandeling beginnen naar het Mazaroni plateau. Het hoogste punt van de Brownsberg met een super mooi uitzicht over het grootste stuwmeer van Suriname en het omliggend Amazone woud!
Na het avond eten en eventjes in de hangmat zijn we nog iets gaan drinken in de plaatselijke bar. Waar we op satelliet tv het bus ongeval in Zwitserland gezien hebben, we waren er toch niet goed van. Onze mammies en pappies hadden ons wel al op de hoogte gebracht maar beelden zien is toch wel iets anders. We leven mee.
Aangekomen in ons huisje zijn we onmiddellijk onder de wol gekropen want de volgende dag wachten ons een tripje naar de Leo en Irene watervallen.
En een heus tripje is het wel geworden het weer was smorgens niet zo denderend maar eens we op pad waren kwam de zon er door! Niet dat we er veel van gezien hebben door de woud reuzen met hun reuze wortels die af en toe is in de weg lagen. En ons Hanne heeft dat aan de levende lijven ondervonden.
Eerst aangekomen bij de Irene waterval hebben we eventjes verkoeling gezocht in het water om dan onze beklimming van de brownsberg terug aan te vatten vergezeld van kikkertjes, kaketoes, brulapen, de bospolitie,... Hop naar de Leo waterval deze was al even adembenemend als de Irene waterval. Na 3 km omhoog terug de Brownsberg te hebben beklommen kwamen we moe maar voldaan bij ons huisje aan waar het heerlijk middagmaal op ons stond te wachten. Alles terug in gepakt en hop terug naar de bewoonde wereld Paramaribo! Waar we onze zalige tweedaagse afsloten met een danske in Havana lounge.
Avontuurlijke groetjes
Jesca en Eline
maandag 19 maart 2012
Happy B-day
Dag Europese mensjes!
Ik zal starten waar ik geëindigd was; Eline hare verjaardag! Om 12 uur hebben we hier een flesje Surinaamse cava gekraakt, eerlijk gezegd bestaan er betere Surinaamse drankjes. Zondag avond valt er in Suriname nu eenmaal niet veel te beleven want iedereen ligt te knorren van het stevige weekend. Waar we ook ingevlogen zijn om al een pre-partyke te doen voor ons Elineke.
Dus wat doen 3 meisjes op een zondag avond als er eentje jarig is? Met zen 3 gezellig in 1 bed onder het muskietennet kruipen en een pyjamapartyke houden!
Hanne en ik hadden als tactiek Eline zo lang mogelijk wakker houden aangezien ons plan was een ontbijt te fixen! En het is gelukt. Om 7:00 liep de wekker af terwijl Eline nog zalig lag te knorren. Na heel Paramaribo door kruist te hebben voor 2 taarten, croissants, ballonnen,... En alles klaar gemaakt te hebben jaja inclusief zacht gekookte eitjes. Was het tijd om de jarige toch maar is wakker te maken! En joepie onze verrassing was geslaagd.
Eline houdt van verkoeling, wie niet met deze 33°, dus het volgende op de agenda! Was gaan zwemmen! En een schoon kleurtje hebben we gevangen, misschien wel een rood schijntje maar tussen ons gezegd en gezwegen after-sun doet echt wonderen.
En s'avond hebben we ons nog is goed laten verwennen aangezien er lokals voor ons gekookt hebben en het mag gezegd worden dat het zeker niet slecht was. Al onze hoofdingrediënten die wij normaal apart gebruiken ons combineren ze hier; Pasta met rijst en patatjes. Het is een aanrader, we waren er toch alle 3 fan van!
Dinsdag hebben we een rustdagje genomen aangezien we uitgerust het Amazonewoud wilde intrekken! Jaja we keken er naar uit! Berg en dal gevolgd door Brownsberg! En hop hop daarna Galibi.
Maar om dagelijks wat lectuur voor jullie te hebben zullen we dit in volgende verslagjes melden!
Zonnige groetjes
Jesca en Eline
Ik zal starten waar ik geëindigd was; Eline hare verjaardag! Om 12 uur hebben we hier een flesje Surinaamse cava gekraakt, eerlijk gezegd bestaan er betere Surinaamse drankjes. Zondag avond valt er in Suriname nu eenmaal niet veel te beleven want iedereen ligt te knorren van het stevige weekend. Waar we ook ingevlogen zijn om al een pre-partyke te doen voor ons Elineke.
Dus wat doen 3 meisjes op een zondag avond als er eentje jarig is? Met zen 3 gezellig in 1 bed onder het muskietennet kruipen en een pyjamapartyke houden!
Hanne en ik hadden als tactiek Eline zo lang mogelijk wakker houden aangezien ons plan was een ontbijt te fixen! En het is gelukt. Om 7:00 liep de wekker af terwijl Eline nog zalig lag te knorren. Na heel Paramaribo door kruist te hebben voor 2 taarten, croissants, ballonnen,... En alles klaar gemaakt te hebben jaja inclusief zacht gekookte eitjes. Was het tijd om de jarige toch maar is wakker te maken! En joepie onze verrassing was geslaagd.
Eline houdt van verkoeling, wie niet met deze 33°, dus het volgende op de agenda! Was gaan zwemmen! En een schoon kleurtje hebben we gevangen, misschien wel een rood schijntje maar tussen ons gezegd en gezwegen after-sun doet echt wonderen.
En s'avond hebben we ons nog is goed laten verwennen aangezien er lokals voor ons gekookt hebben en het mag gezegd worden dat het zeker niet slecht was. Al onze hoofdingrediënten die wij normaal apart gebruiken ons combineren ze hier; Pasta met rijst en patatjes. Het is een aanrader, we waren er toch alle 3 fan van!
Dinsdag hebben we een rustdagje genomen aangezien we uitgerust het Amazonewoud wilde intrekken! Jaja we keken er naar uit! Berg en dal gevolgd door Brownsberg! En hop hop daarna Galibi.
Maar om dagelijks wat lectuur voor jullie te hebben zullen we dit in volgende verslagjes melden!
Zonnige groetjes
Jesca en Eline
zondag 11 maart 2012
Feestdag nummer 2
Goeden avond Belgen mannetjes en vrouwtjes
Bij jullie is ons Eline al jarig maar hier moet ze nog een uurtje wachten op haar verjaardagskussen, uitgebreid verslag volgt!
Om jullie eventjes bij te brengen! Onze 2de Surinaamse (Hindoestaanse) feestdag is een feit! Holi Phagwa! Het was een kleurrijke bedoeling, al is dat nog licht uitgedrukt! Het begin van de lente hebben we gevierd met massa's andere mensen ! En hoe vier je het begin van de lente? Ja natuurlijk we strooien kleurpoeder of af en toe gewoon verf over iedereen die je tegen komt! We zagen er op zen zachts uitgedrukt lief uit! En onze oh zo fantastische wasmachine van hier zorgt er voor dat onze kleren nog steeds een beetje roos, paars, oranje, geel,... uitslagen. In België kunnen we er nog wat van leren om het begin van de lente te vieren.
En wat doen we hier tussen die feestdagen door? Juist! We zetten mini Surinamertjes op de wereld! Vandaag lieten Eline en ik naast elkaar en met 1 minuutje verschil een jongetje en een meisje geboren worden.
We vinden stage lopen hier zalig, en op dienst kwam vast werken ter spraken. Van de vroedvrouwen zouden we hier alvast mogen beginnen. Dus materiaal genoeg voor ons om over na te denken!
Surinaamse groetjes
Jesca en Eline!
Bij jullie is ons Eline al jarig maar hier moet ze nog een uurtje wachten op haar verjaardagskussen, uitgebreid verslag volgt!
Om jullie eventjes bij te brengen! Onze 2de Surinaamse (Hindoestaanse) feestdag is een feit! Holi Phagwa! Het was een kleurrijke bedoeling, al is dat nog licht uitgedrukt! Het begin van de lente hebben we gevierd met massa's andere mensen ! En hoe vier je het begin van de lente? Ja natuurlijk we strooien kleurpoeder of af en toe gewoon verf over iedereen die je tegen komt! We zagen er op zen zachts uitgedrukt lief uit! En onze oh zo fantastische wasmachine van hier zorgt er voor dat onze kleren nog steeds een beetje roos, paars, oranje, geel,... uitslagen. In België kunnen we er nog wat van leren om het begin van de lente te vieren.
En wat doen we hier tussen die feestdagen door? Juist! We zetten mini Surinamertjes op de wereld! Vandaag lieten Eline en ik naast elkaar en met 1 minuutje verschil een jongetje en een meisje geboren worden.
We vinden stage lopen hier zalig, en op dienst kwam vast werken ter spraken. Van de vroedvrouwen zouden we hier alvast mogen beginnen. Dus materiaal genoeg voor ons om over na te denken!
Surinaamse groetjes
Jesca en Eline!
woensdag 7 maart 2012
Ons eerste maandje!
Dag belgen mannetjes!
Het is ondertussen exact een maandje geleden dat jullie ons hebben uitgewuifd! Herinneren jullie ons eerste berichtje nog op deze blog? We waren vanaf de eerste moment opslag verliefd! En deze verliefdheid is belangen nog niet, over de vlindertjes beginnen alleen harder te fladderen. Maar vandaag zijn ze droef want 1/3de van onze tijd hier zit er helaas al op!
Dat hebben we dit weekend niet aan ons hartje laten komen we zijn naar overbridge geweest! Een strand aan de Surinamerivier! We hebben overheerlijk gezond, gezwommen (binnen de beschermde netten dus gelukkig geen pirhanna's aan onze teentjes), gerust en gevoetbald Eline en ik als professionele keepers tussen 2 kokosnoten! Dus voor iedereen ginder jaloers te maken we beginnen nu echt wel een kleurtje te krijgen, in het begin met een rood schijntje maar nu al behoorlijk bruin!
Na dit "vermoeiend" dagje hebben we nog een stapje gezet in het Surinaamse nacht leven, en we zijn volledig into de Surinaamse muziek hier voor de gene die youtube is willen checken: J Boog-Let's do it again, Ztreets Soldiers-Snoepje, Gusttavo Lima - Balada Boa,.....
Zondag waren Eline en ik inform om wat Surinaamse cultuur op te snuiven dus zijn we vol goede moed naar Fort Zeelandia getrokken, dit is een fort dan een belangrijke rol heeft gespeeld in het veroveren en heroveren van Suriname. Maar helaas was het fort al gesloten, enkel het restaurant was nog open. Dus dan maar naar de Palmentuin, deze bomen zijn immens hoog en staan dicht op elkaar. De bankjes zijn hier de ideale uitrustplaats. En tot mijn grote blijdschap was er ook een speeltuin, wel is waar voor kindjes maar dat detail vergeten we nu eventjes! Eline en ik zijn samen op de wip gekropen, was deze dan toch wel hoger dan gedacht en er allebei veilig afraken was iets moeilijker maar het is ons gelukt!
's Avonds zijn we gaan bolen op zen Surinaams in de Zsa Zsa Zsu, dit is dus blijkbaar niet enkel een zalige discotheek maar ook een bowling paleis. Het was de ideale manier om ons geslaagd weekend af te sluiten!
Het weekend was zo zalig dat we bijna de eind datum van ons visum uit het oog waren verloren dus hop hop na heel wat gerel moesten we dinsdag naar de ambassade. Maandag nog een vroege dienst gedaan waar ik een jongetje op de wereld zette, ook al waren ze er op echo 100% zeker van dat het een meisje ging zijn. En niet veel tijd later zet Eline dan een meisje op de wereld zo blijft alles in evenwicht.
Er waren 2 pasfoto's nodig en aangezien we er allebei nog maar 1 bij hadden zijn we maar foto's gaan laten trekken, kan toch niet veel anders zijn dan in ons Belgenlandje dachten we. Ja wat was dit toch wel eventjes verschieten, stonden we daar met 2 ons topje en dat mocht al niet punt 1 dus ja kregen we een lelijke blauwe sjaal om onze net gebruinde schouders te bedekken. Punt 2 lachen is verboden, maar probeer is serieus te kijken als Eline achter de cameraman staat. En de reden waar om Eline zo hard moest lachen met mij en ik met haar, is punt 3 al je haar moest achter je oren! Kunnen jullie je een beeld vormen? Oké maak dit nog eens lijkbleek en dan komt het misschien in de buurt van onze pasfoto's, maar het zal bij jullie verbeelding blijven want we hebben de deal gesloten dat deze Suriname niet gaan verlaten.
Met onze foto's in de aanslag vertrokken we om 8 uur vol goede moed naar het ministerie van vreemdelingen en politie, het ging hier op zen Surinaams traag wat leiden tot 6 uur zitten wachten in een zaal met 50 andere mensen om dan eindelijk aan de beurt te zijn. En denken dat je er vanaf bent dus joepie eindelijk terug naar ons huisje, was het niet dat ik onderweg telefoon kreeg met de vraag dat ik kom terug komen ze waren een kopietje vergeten te nemen. We waren hier niet echt zo blij mee, en onze chauffeur maar lachen dat hij nog nooit een boze Belg had gezien.
Maar eind goed al goed zeker ons visum is ingediend en nu nog 4-6 weekjes wachten (lees op zen Surinaams 8-10 weekjes).
Zo nu zijn jullie weer eventjes op de hoogte van onze belevenisen hier!
Zonnige groetjes
Jesca en Eline
Het is ondertussen exact een maandje geleden dat jullie ons hebben uitgewuifd! Herinneren jullie ons eerste berichtje nog op deze blog? We waren vanaf de eerste moment opslag verliefd! En deze verliefdheid is belangen nog niet, over de vlindertjes beginnen alleen harder te fladderen. Maar vandaag zijn ze droef want 1/3de van onze tijd hier zit er helaas al op!
Dat hebben we dit weekend niet aan ons hartje laten komen we zijn naar overbridge geweest! Een strand aan de Surinamerivier! We hebben overheerlijk gezond, gezwommen (binnen de beschermde netten dus gelukkig geen pirhanna's aan onze teentjes), gerust en gevoetbald Eline en ik als professionele keepers tussen 2 kokosnoten! Dus voor iedereen ginder jaloers te maken we beginnen nu echt wel een kleurtje te krijgen, in het begin met een rood schijntje maar nu al behoorlijk bruin!
Na dit "vermoeiend" dagje hebben we nog een stapje gezet in het Surinaamse nacht leven, en we zijn volledig into de Surinaamse muziek hier voor de gene die youtube is willen checken: J Boog-Let's do it again, Ztreets Soldiers-Snoepje, Gusttavo Lima - Balada Boa,.....
Zondag waren Eline en ik inform om wat Surinaamse cultuur op te snuiven dus zijn we vol goede moed naar Fort Zeelandia getrokken, dit is een fort dan een belangrijke rol heeft gespeeld in het veroveren en heroveren van Suriname. Maar helaas was het fort al gesloten, enkel het restaurant was nog open. Dus dan maar naar de Palmentuin, deze bomen zijn immens hoog en staan dicht op elkaar. De bankjes zijn hier de ideale uitrustplaats. En tot mijn grote blijdschap was er ook een speeltuin, wel is waar voor kindjes maar dat detail vergeten we nu eventjes! Eline en ik zijn samen op de wip gekropen, was deze dan toch wel hoger dan gedacht en er allebei veilig afraken was iets moeilijker maar het is ons gelukt!
's Avonds zijn we gaan bolen op zen Surinaams in de Zsa Zsa Zsu, dit is dus blijkbaar niet enkel een zalige discotheek maar ook een bowling paleis. Het was de ideale manier om ons geslaagd weekend af te sluiten!
Het weekend was zo zalig dat we bijna de eind datum van ons visum uit het oog waren verloren dus hop hop na heel wat gerel moesten we dinsdag naar de ambassade. Maandag nog een vroege dienst gedaan waar ik een jongetje op de wereld zette, ook al waren ze er op echo 100% zeker van dat het een meisje ging zijn. En niet veel tijd later zet Eline dan een meisje op de wereld zo blijft alles in evenwicht.
Er waren 2 pasfoto's nodig en aangezien we er allebei nog maar 1 bij hadden zijn we maar foto's gaan laten trekken, kan toch niet veel anders zijn dan in ons Belgenlandje dachten we. Ja wat was dit toch wel eventjes verschieten, stonden we daar met 2 ons topje en dat mocht al niet punt 1 dus ja kregen we een lelijke blauwe sjaal om onze net gebruinde schouders te bedekken. Punt 2 lachen is verboden, maar probeer is serieus te kijken als Eline achter de cameraman staat. En de reden waar om Eline zo hard moest lachen met mij en ik met haar, is punt 3 al je haar moest achter je oren! Kunnen jullie je een beeld vormen? Oké maak dit nog eens lijkbleek en dan komt het misschien in de buurt van onze pasfoto's, maar het zal bij jullie verbeelding blijven want we hebben de deal gesloten dat deze Suriname niet gaan verlaten.
Met onze foto's in de aanslag vertrokken we om 8 uur vol goede moed naar het ministerie van vreemdelingen en politie, het ging hier op zen Surinaams traag wat leiden tot 6 uur zitten wachten in een zaal met 50 andere mensen om dan eindelijk aan de beurt te zijn. En denken dat je er vanaf bent dus joepie eindelijk terug naar ons huisje, was het niet dat ik onderweg telefoon kreeg met de vraag dat ik kom terug komen ze waren een kopietje vergeten te nemen. We waren hier niet echt zo blij mee, en onze chauffeur maar lachen dat hij nog nooit een boze Belg had gezien.
Maar eind goed al goed zeker ons visum is ingediend en nu nog 4-6 weekjes wachten (lees op zen Surinaams 8-10 weekjes).
Zo nu zijn jullie weer eventjes op de hoogte van onze belevenisen hier!
Zonnige groetjes
Jesca en Eline
vrijdag 2 maart 2012
Een kleine update
Dag jonge heren en jonge dames
Wat doe je op een maandag morgen als het niet zou regen in Suriname? Met de fiets naar de centrale markt. We hadden onze wekker speciaal op tijd gezet. Ja lap dat was dus buiten de weergoden van hier gerekend. Als Eline en ik ready waren om te vertrekken viel er een ondertussen al wel gekende regenbui naar benden. De plannen om te fietsen vielen dus weer letterlijk in het water!
Na een aantal pogingen hebben we toch onze favoriete taxi Bryan vast gekregen en hop dan waren met zen 3 naar de centrale markt, jaja Hanne heeft ons ondertussen vergezeld. Op aanraden van onze lieftallige overbuurtjes (Laura, Caro en Naomi) zijn we voor verse vis gegaan. En verser kan echt niet, aangezien er af en toe nog eentje beweegt. We hebben de verkoper overtuigd om de vis voor ons al te fileren en schoon te maken. Dit was dan toch maar volgens Surinaamse normen gebeurd. Toen we ons huisje de zak open deden hing de staart en de onderkant van de kaak er nog aan tot onze grote verbazing. Dus wat doe je dan? Zelf een poging wagen tot de vis fatsoenlijk te fileren zeker. En zo gezegd zo gedaan na een beetje gesukkel was de bang bang klaar om op te eten!
Maandag hebben we dan nog aan middag dienst gedaan, het was echt rustig. Om dan dinsdag ons volledig in de nachtdienst te storten en tot onze grote teleurstelling was deze ook rustig. Maar de nacht van woensdag op donderdag kwam er verandering in. Jaja we hebben beide nog net een schrikkel kindje op de wereld gezet, Eline om 22u50 en ik om 23u50.
En dan hop naar nacht 3, en dit was actie! Eerst een bevalling voor de Surinaamse co assistent dan eentje voor Eline en ik moet zeggen het was echt een mooie bevalling. Dan was het tegen de ochtend mijn beurt, een stuit bevalling.
En we hebben alle 2 in deze 3 nachten maar al te goed beseft dat vroedkunde niet alleen maar de roze wolk is. Maar gelukkig hebben we elkaar!
Dus na deze zware nachtshiften mag het weekend voor ons beginnen!
Dikke bosi
Jesca en Eline
Wat doe je op een maandag morgen als het niet zou regen in Suriname? Met de fiets naar de centrale markt. We hadden onze wekker speciaal op tijd gezet. Ja lap dat was dus buiten de weergoden van hier gerekend. Als Eline en ik ready waren om te vertrekken viel er een ondertussen al wel gekende regenbui naar benden. De plannen om te fietsen vielen dus weer letterlijk in het water!
Na een aantal pogingen hebben we toch onze favoriete taxi Bryan vast gekregen en hop dan waren met zen 3 naar de centrale markt, jaja Hanne heeft ons ondertussen vergezeld. Op aanraden van onze lieftallige overbuurtjes (Laura, Caro en Naomi) zijn we voor verse vis gegaan. En verser kan echt niet, aangezien er af en toe nog eentje beweegt. We hebben de verkoper overtuigd om de vis voor ons al te fileren en schoon te maken. Dit was dan toch maar volgens Surinaamse normen gebeurd. Toen we ons huisje de zak open deden hing de staart en de onderkant van de kaak er nog aan tot onze grote verbazing. Dus wat doe je dan? Zelf een poging wagen tot de vis fatsoenlijk te fileren zeker. En zo gezegd zo gedaan na een beetje gesukkel was de bang bang klaar om op te eten!
Maandag hebben we dan nog aan middag dienst gedaan, het was echt rustig. Om dan dinsdag ons volledig in de nachtdienst te storten en tot onze grote teleurstelling was deze ook rustig. Maar de nacht van woensdag op donderdag kwam er verandering in. Jaja we hebben beide nog net een schrikkel kindje op de wereld gezet, Eline om 22u50 en ik om 23u50.
En dan hop naar nacht 3, en dit was actie! Eerst een bevalling voor de Surinaamse co assistent dan eentje voor Eline en ik moet zeggen het was echt een mooie bevalling. Dan was het tegen de ochtend mijn beurt, een stuit bevalling.
En we hebben alle 2 in deze 3 nachten maar al te goed beseft dat vroedkunde niet alleen maar de roze wolk is. Maar gelukkig hebben we elkaar!
Dus na deze zware nachtshiften mag het weekend voor ons beginnen!
Dikke bosi
Jesca en Eline
Abonneren op:
Posts (Atom)