Dag onverstaanbaar sprekende Vlamingen
Jaja Vlaams vinden ze hier een taal, maar wel een taal die onverstaanbaar is. Maar daar zullen we wel aan wennen zeker, dus als we terug komen spreken we fatsoenlijk Nederlands volgens de Surinaamse normen hier, al heb ik daar sterk mijn twijfels over.
Van dinsdag op woensdag was onze laatste nacht, dus woensdag hebben we de hele dag liggen knorren om te recupereren. Laat ons stellen dat dit alles behalve gemakkelijk is bij een dikke 32°. En om ons zelf te belonen na een reeks van 9 dagen non stop werken hadden we besloten s'avonds te gaan eten, Hanne, Laura en Caro waren hier ook direct voor te vinden. Naomi had helaas nachtdienst. En wat is het geworden de Zus&Zo het was overheerlijk! Omdat we nog in het nacht ritme zaten waren we na het eten nog niet echt moe, dus lonkte het Surinaamse nachtleven en hier hebben we ons dan ook eventjes ingestort.
Wat doe je de dag erna? Shoppen! Euhm ja veel hebben we eerlijk gezegd niet gevonden. Hoe kunnen we de kleren hier het beste beschrijven? ... Cool Cat? Veel te veel bling bling, veel te kort, veel te weinig stof of juist echte tenten... Jaja het was een belevenis maar we zijn van een kale reis thuis gekomen. Buiten Eline die eindelijk een baggy broekske tegen de muggen gevonden heeft!
's avonds zijn we in de salsa gevlogen, dansen dat de mannen hier kunnen dat is ongelooflijk! En wij zijn er in ieder geval fan van!
En omdat we van donderdag nog niet uit gedanst waren hebben we besloten elke vrijdag zumbaa te gaan doen, we kunnen jullie verzekeren dat is zeer intensief bij een kleine 29°. Maar we hebben het overleefd en kijken al uit naar nu vrijdag!
Zaterdag 25 februari revolutiedag of onafhankelijkheidsfeest! Eline en ik hebben beide een meisje op de wereld gezet, dus we zijn goed bezig laat de baby's maar komen. En wat doen Surinamers op een feestdag? Rarara... FEESTEN dus we zijn ook maar is het stad ingetrokken. En of het een volksfeest geworden is, we denken dat elke Surinamer zich voor het torarica hotel of in de straten er rond verzameld heeft. Van show en bling bling kennen ze hier wel wat. We hebben dan ook live van op de eerste rij een dance battle meegemaakt! En we kunnen jullie verzekeren het is echt zoals in de films!
Gisteren hebben we terug een middag dienst gedaan en deze was extreem rustig, tot half 9 er ineens een vrouw moest bevallen deze was voor Eline, en toen ik het hoofdje zag komen riep ik Eline handschoenen. En die heeft ze nog net op tijd kunnen aandoen! Het was navelomstrengeling dus wel eventjes spannend maar we hebben het er met zen twee goed vanaf gebracht. Jaja jullie lezen dit goed de vroedvrouw kwam er op haar gemakske aan toen ik de Baby al in mijn handen had, op weg naar de baby tafel. Eline moest enkel nog de placenta laten geboren worden! De vroedvrouwen vinden het dan ook geweldig om met ons in dienst te staan.
Zo nu zijn jullie weer eventjes op de hoogte, ik ga jullie dan maar snel laten want Eline haar dagelijkse portie cornflakes is op en dus gaan we naar de centrale markt!
Feestende Surinaamse groetjes
Jesca en Eline
maandag 27 februari 2012
woensdag 22 februari 2012
De Surinaamse macaroni
Zoals beloofd de beschrijving van de Surinaamse "macaroni"! Wat zat er in: spirelli dit stemt nog overeen met onze Europese macaroni, maar helaas blijft het ook bij! Voor de rest hielt de macaroni, worteltjes, maïs, erwtje, stukjes kip en en stuk barbecue vlees in . Dus geen kaassaus, geen ham en geen overheerlijk krokant kaaskorstje! Conclusie: macaroni is hier koude pasta!
Als drankje kregen we er groene fernandes bij! Ahja alles noemt hier trouwens fernandes (brood, electrotoestelen, drinken,...) Maar om terug te komen het groene fernandes drankje, we vonden het beide overheerlijk "kuch " kuch", volgens Eline smaakte het naar kauwgom en ik vond het eerder medicament. Maar uit beleefdheid hebben we toch een poging gedaan om het op te drinken, met veel moeite kregen we de helft leeg. En dan had Eline het slimme idee om te wachten tot dat iedereen in dromenland is, en dan stiekem de drankjes weg te gooien. Joepie het is ons ongemerkt gelukt!
De eerste uren was er niets te doen, ahja juist we hebben een permanente blaassonde gestoken bij 2 vrouwen, ja de manier waarop is toch wel lichtelijk verschillend op vlak van steriliteit. Maar die shocken zijn we ondertussen al wel weer gewent! Voor de rest was de eerste helft van de nacht extreem rustig, dus wat doe je dan? TV kijken! En wat zagen we ineen op de Surinaamse zender? De Laatste Show, de vroedvrouwen snapte niet echt dat het een Belgische programma was, maar ze verstonden er dan ook niet veel van aangezien het Vlaamse gesproken is en dit verstaan ze niet. Dat heb ik mogen ondervinden, in een partus verslag had ik het woord proper gebruikt, en dan verstonden ze totaal niet. Het moest schoon zijn.
De eerste uren waren rustig, maar vanaf half 5 werd het een complete Surinaamse heksenketel! Ik zette mijn eerste Surinaamse mini meisje op de wereld! Het was echt mini, Eline heeft haar verzorgd en de weegschaal gaf maar 1750gr aan!
Dan mocht Eline mee vaginale touches gaan doen, en ineens stond er een vrouw op 7 cm volgens de Surinaamse meet technieken hier, dus joepie misschien nog een bevalling voor ons Elientje! Ze had er geen goed gevoel bij, en dit klopte ook. Toen Eline nog eens onderzocht stond de vrouw op 8, maar door te harde manipulatie, was dit compleet oedemateus geworden. Dus het ging nog wel een tijdje duren. En aangezien we de hele nacht wakker gebleven zijn. Besloten we toch maar richting ons huisje te vertrekken. Eline en ik keken naar buiten en we dachten alle 2 het zelfde! Eindelijk is geen Surinaamse stortbui onderweg naar huis! Maar wast was de desillusie groot toen we eindelijk echt buiten waren. Het begon te storten! Als we dan eindelijk aan ons huisje aankwamen waren we 2 verzopen kiekens! Foto's volgen :)
Regenachtige groetjes
Eline en Jesca
Als drankje kregen we er groene fernandes bij! Ahja alles noemt hier trouwens fernandes (brood, electrotoestelen, drinken,...) Maar om terug te komen het groene fernandes drankje, we vonden het beide overheerlijk "kuch " kuch", volgens Eline smaakte het naar kauwgom en ik vond het eerder medicament. Maar uit beleefdheid hebben we toch een poging gedaan om het op te drinken, met veel moeite kregen we de helft leeg. En dan had Eline het slimme idee om te wachten tot dat iedereen in dromenland is, en dan stiekem de drankjes weg te gooien. Joepie het is ons ongemerkt gelukt!
De eerste uren was er niets te doen, ahja juist we hebben een permanente blaassonde gestoken bij 2 vrouwen, ja de manier waarop is toch wel lichtelijk verschillend op vlak van steriliteit. Maar die shocken zijn we ondertussen al wel weer gewent! Voor de rest was de eerste helft van de nacht extreem rustig, dus wat doe je dan? TV kijken! En wat zagen we ineen op de Surinaamse zender? De Laatste Show, de vroedvrouwen snapte niet echt dat het een Belgische programma was, maar ze verstonden er dan ook niet veel van aangezien het Vlaamse gesproken is en dit verstaan ze niet. Dat heb ik mogen ondervinden, in een partus verslag had ik het woord proper gebruikt, en dan verstonden ze totaal niet. Het moest schoon zijn.
De eerste uren waren rustig, maar vanaf half 5 werd het een complete Surinaamse heksenketel! Ik zette mijn eerste Surinaamse mini meisje op de wereld! Het was echt mini, Eline heeft haar verzorgd en de weegschaal gaf maar 1750gr aan!
Dan mocht Eline mee vaginale touches gaan doen, en ineens stond er een vrouw op 7 cm volgens de Surinaamse meet technieken hier, dus joepie misschien nog een bevalling voor ons Elientje! Ze had er geen goed gevoel bij, en dit klopte ook. Toen Eline nog eens onderzocht stond de vrouw op 8, maar door te harde manipulatie, was dit compleet oedemateus geworden. Dus het ging nog wel een tijdje duren. En aangezien we de hele nacht wakker gebleven zijn. Besloten we toch maar richting ons huisje te vertrekken. Eline en ik keken naar buiten en we dachten alle 2 het zelfde! Eindelijk is geen Surinaamse stortbui onderweg naar huis! Maar wast was de desillusie groot toen we eindelijk echt buiten waren. Het begon te storten! Als we dan eindelijk aan ons huisje aankwamen waren we 2 verzopen kiekens! Foto's volgen :)
Regenachtige groetjes
Eline en Jesca
dinsdag 21 februari 2012
Nachtdienst
Goedemorgen Melkflesjes
Jaja jullie lezen het goed voor ons is het hier ochtend, ook al is het ondertussen al 16u00 hier maar aangezien we eergisteren, gisteren en vannacht wacht hebben zijn we nu pas uit ons bedje! En melkflesjes, zo worden wij hier af en toe is genoemd we zullen steeds een stukje witter blijven zien dan gemiddelde Surinamer. Al begint er toch al een bronzig kleurtje te komen :)
Zo gezegd zo gedaan, de volgende baby was voor Eline en yes er was een vrouw in arbeid! Maar op aangeven van de dokter mocht deze vrouw niet poepen (persen). Zoals we gewoon zijn bleef Eline bij deze vrouw om haar te begeleiden, ik zat rustig in de wacht toen ik ineens Zuster, zuster hoorde gevolgd door een wenend baby'tje! Je kan al raden wat er is gebeurd, de vrouw perste 1 keer mee en floep daar zat de baby in haar onderbroek, gelukkig stond Eline er bij om het nog aan te pakken. Over een spannende eerste bevallig gesproken.
De volgende was dan weer voor mij, en nacht 1 was ze daar! Een 3de kindje dus het ging wel vlotjes en ja de meeste onder jullie kunnen wel raden wat het geslacht is, het was weer een jongetje!
Vannacht zette Eline dan weer een meisje op de wereld, jaja we verdelen het hier eerlijk, ieder om de beurt een bevalling Eline de meisjes en ik de jongens zo lijkt het wel!
De vroedvrouwen op dienst waren in shock dat we bij een nachtdienst thuis niet slapen, hier is dat noodzakelijk om de nacht door te komen! Dus een slapende vroedvrouw is hier heel normaal.
Onze eerste 2 wachten zitten er nu op en elke morgend kregen we onderweg naar huis een heerlijke Surinaamse douche (stort regen). En de laatste meters naar ons huisje is fietsen zo goed als onmogelijk geworden, ja een kano zou toch geen overbodige luxe zijn. Maar ondanks dit alles blijft het hier heerlijk warm 27 graden! We love it!
En wat kijken we uit naar deze nacht! Hopelijk vele bevallingen en jaja we krijgen vannacht macaroni op zen Surinaams! Klinkt redelijk Belgisch maar macaroni maken ze hier niet enkel met ham en kaassaus! Dus we houden jullie op de hoogte hoe het smaakte! Maar we zijn er van overtuigt dat het over heerlijk gaat zijn!
Zo nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte!
Vele Surinaamse groetjes!
Jaja jullie lezen het goed voor ons is het hier ochtend, ook al is het ondertussen al 16u00 hier maar aangezien we eergisteren, gisteren en vannacht wacht hebben zijn we nu pas uit ons bedje! En melkflesjes, zo worden wij hier af en toe is genoemd we zullen steeds een stukje witter blijven zien dan gemiddelde Surinamer. Al begint er toch al een bronzig kleurtje te komen :)
Zo gezegd zo gedaan, de volgende baby was voor Eline en yes er was een vrouw in arbeid! Maar op aangeven van de dokter mocht deze vrouw niet poepen (persen). Zoals we gewoon zijn bleef Eline bij deze vrouw om haar te begeleiden, ik zat rustig in de wacht toen ik ineens Zuster, zuster hoorde gevolgd door een wenend baby'tje! Je kan al raden wat er is gebeurd, de vrouw perste 1 keer mee en floep daar zat de baby in haar onderbroek, gelukkig stond Eline er bij om het nog aan te pakken. Over een spannende eerste bevallig gesproken.
De volgende was dan weer voor mij, en nacht 1 was ze daar! Een 3de kindje dus het ging wel vlotjes en ja de meeste onder jullie kunnen wel raden wat het geslacht is, het was weer een jongetje!
Vannacht zette Eline dan weer een meisje op de wereld, jaja we verdelen het hier eerlijk, ieder om de beurt een bevalling Eline de meisjes en ik de jongens zo lijkt het wel!
De vroedvrouwen op dienst waren in shock dat we bij een nachtdienst thuis niet slapen, hier is dat noodzakelijk om de nacht door te komen! Dus een slapende vroedvrouw is hier heel normaal.
Onze eerste 2 wachten zitten er nu op en elke morgend kregen we onderweg naar huis een heerlijke Surinaamse douche (stort regen). En de laatste meters naar ons huisje is fietsen zo goed als onmogelijk geworden, ja een kano zou toch geen overbodige luxe zijn. Maar ondanks dit alles blijft het hier heerlijk warm 27 graden! We love it!
En wat kijken we uit naar deze nacht! Hopelijk vele bevallingen en jaja we krijgen vannacht macaroni op zen Surinaams! Klinkt redelijk Belgisch maar macaroni maken ze hier niet enkel met ham en kaassaus! Dus we houden jullie op de hoogte hoe het smaakte! Maar we zijn er van overtuigt dat het over heerlijk gaat zijn!
Zo nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte!
Vele Surinaamse groetjes!
zaterdag 18 februari 2012
Onze eerste stage week
Dag jonge heren en jonge dames!
Vandaag komt onze 6de stage dag er aan, de laatste late want vanaf morgen staan we met de nacht paraat!
Eventjes een verslagje van de afgelopen stagedagen. Ja het is nog al aanpassen voor ons. Epidurale kennen ze hier niet! Dus wat zijn de vrouwen hier verdomme sterk! Ze verdienen echt respect!
Nog enkele dingetjes die ons opvallen, de papa is nooit aanwezig als de vrouw bevalt! Pas na de bevalling mag hij langskomen. Als de vrouw aan het bevallen is dan zeggen ze de hele tijd poepen, komaan mevrouw u moet poepen. We kunnen jullie verzekeren dat we de eerste keer dicht lagen van het lachen toen we elkaar aankeken. Eline heeft tegen een super grappige vroedvrouw verteld dat poepen bij ons betekend liefde bedrijven. En wat hebben ze ons hier mee uitgelachen. We dachten eventjes dat ze niet meer gingen bij komen.
Iedereen word hier schatje, schat of schatteke genoemd ja dat was voor ons nu toch ook wel eventjes wennen maar daar kunnen we ons ondertussen wel al in vinden. Het feit dat ze ons ook zuster noemen ligt anders, we linken het nog al met non zijn :) en de mannen worden hier broeders genoemd. Klinkt nog al celibatair vinden jullie niet?
Gisteren zette ik mijn eerste Surinaamse baby op de wereld, en rarara.... het was weer een jongetje! Vandaag is Eline aan de beurt!
Zo dit was eventjes kort onze stage week samen gevat!
Warme groetjes!
Jesca en Eline
Vandaag komt onze 6de stage dag er aan, de laatste late want vanaf morgen staan we met de nacht paraat!
Eventjes een verslagje van de afgelopen stagedagen. Ja het is nog al aanpassen voor ons. Epidurale kennen ze hier niet! Dus wat zijn de vrouwen hier verdomme sterk! Ze verdienen echt respect!
Nog enkele dingetjes die ons opvallen, de papa is nooit aanwezig als de vrouw bevalt! Pas na de bevalling mag hij langskomen. Als de vrouw aan het bevallen is dan zeggen ze de hele tijd poepen, komaan mevrouw u moet poepen. We kunnen jullie verzekeren dat we de eerste keer dicht lagen van het lachen toen we elkaar aankeken. Eline heeft tegen een super grappige vroedvrouw verteld dat poepen bij ons betekend liefde bedrijven. En wat hebben ze ons hier mee uitgelachen. We dachten eventjes dat ze niet meer gingen bij komen.
Iedereen word hier schatje, schat of schatteke genoemd ja dat was voor ons nu toch ook wel eventjes wennen maar daar kunnen we ons ondertussen wel al in vinden. Het feit dat ze ons ook zuster noemen ligt anders, we linken het nog al met non zijn :) en de mannen worden hier broeders genoemd. Klinkt nog al celibatair vinden jullie niet?
Gisteren zette ik mijn eerste Surinaamse baby op de wereld, en rarara.... het was weer een jongetje! Vandaag is Eline aan de beurt!
Zo dit was eventjes kort onze stage week samen gevat!
Warme groetjes!
Jesca en Eline
dinsdag 14 februari 2012
Het is eventjes geleden
Hellow Belgenmannetjes en vrouwtjes
Ik zal beginnen waar we geëindigd zijn. Zondag avond zijn we op tripje geweest, Sunset en dolfins.
Het was echt de moeite! De dolfijnen kwamen in de buurt van onze boot, waarop een belachelijke reddingsvest verplicht was om te dragen. Het was super flatterend om te zien : D
Het dorpje waar we uit eindelijk zijn aangemeerd na de dolfijnen gezien te hebben. Was een oude koffie plantage. Eigenlijk kunnen we het moeilijk een dorpje noemen, het was meer 1 straatje. Echt super cute!
Zo waren we de spanning voor onze eerste stagedag toch een beetje vergeten!
Gisteren de eerste keer met stress richting stage, om half 8 werden we verwacht. Dus zoals jullie ons kennen waren we stipt half 8 aanwezig :) ,maar op zen Surinaams werden we blijkbaar pas om 8 uur verwacht.
Na een tijdje werden we dan door gestuurd naar de verloskamer, het 3de verdiep werd ons gemeld en daar begon onze zoektocht in het doolhof.
Na een trap tot op het 3de op en af gelopen te hebben, besloten we toch maar iemand aan te klampen om ons de weg naar de verloskamer te wijzen! En deze bleek helemaal niet op de 3de verdieping te liggen, maar in een apart gebouwtje bij de kinderafdeling. Dat noemt men dan de weg uitleggen op zen Surinaams zeker.
Eindelijk de uitgang in de doolhof gevonden, kwamen we op de verloskamer aan. Hier wisten ze niets van onze komst af maar hier maakte ze duidelijk geen probleem van. Na ons aan alle zuster en enkele broeders voor gesteld te hebben, werden we rond geleid, 2 verloskamers met 3 bedden in. Jaja ze bevallen hier met 3 op 1 kamer, al hangt er wel een gordijntje tussen welke niet altijd correct sluiten of gesloten worden. Wel een lichte shock als je bedenkt dat 1 verloskamer even groot is hier voor 3 vrouwen als in België voor 1. Maar dat went wel, alles went hier in Suriname. Dag 1 was geen productieve dag voor ons, alles was nieuw en de vrouwen waren allemaal al in de nacht bevallen. Dus hop naar dag 2!
Na een lange vermoeiende, eerste stage dag hadden we een beloning verdient! Jaja overheerlijke vanille vla (vanille pudding voor de Belgen onder ons!) met muisjes! Mmmm... en genoten hebben we.
Vandaag 14 februari, dus happy valentine iedereen! Jaja hier in Suriname vieren ze het ook. En wat was valentijn een vruchtbare dag! We hebben vandaag onze eerste 2 bevallingen gezien. Ja de regel is eerste 3 keer kijken voor je het zelf mag doen. Dus ons plan voor vandaag: alle bevalling zien die er te zien vallen en dat is ons behoorlijk gelukt. Tactiek: ga gewoon in het rijtje toeschouwers staan : D. Het zijn 2 jongetjes geworden en als het laatste een meisje moest geweest zijn, dan was het een Eline geworden! Jaja vernoemt naar ons Eline! Dus jammer dat er een aanhangseltje te veel was! Maar volgende keer beter. De laatste vrouw was ongelooflijk dankbaar, dat Eline en ik haar de hele tijd hadden bijgestaan. Na de bevalling barste ze in tranen uit en wou ze me een knuffel geven om me te bedanken. Waardoor ik bijna bij in bed lag, wat niet echt gezellig is als je de bedden van hier ziet.
Twee bevallingen gezien en toch heel wat bijgeleerd van de dienst verdiende we duidelijk opnieuw een beloning! Echt Surinaamse ijsjes! Damn good!
Om dan met de fiets onze straat in te draaien en 2 auto's te zien staan voor onze deur, met zeker 10 mannen rond en op de oprit. Ja wat is dat dachten we eventjes, fieeeuww het was maar van de waterleiding om onze wasmachine in orde te brengen. Feestje!
Onze lieve Hanne had ook nog een valentijns surprise Ferrero rochekes en truffels! We love it! En het super cute roosje! Hanne you are the best!
Zo dit was weer eventjes een updateje!
Vele Zonnige, en af en toe ook regenachtige groetjes!
Jesca en Eline
Ik zal beginnen waar we geëindigd zijn. Zondag avond zijn we op tripje geweest, Sunset en dolfins.
Het was echt de moeite! De dolfijnen kwamen in de buurt van onze boot, waarop een belachelijke reddingsvest verplicht was om te dragen. Het was super flatterend om te zien : D
Het dorpje waar we uit eindelijk zijn aangemeerd na de dolfijnen gezien te hebben. Was een oude koffie plantage. Eigenlijk kunnen we het moeilijk een dorpje noemen, het was meer 1 straatje. Echt super cute!
Zo waren we de spanning voor onze eerste stagedag toch een beetje vergeten!
Gisteren de eerste keer met stress richting stage, om half 8 werden we verwacht. Dus zoals jullie ons kennen waren we stipt half 8 aanwezig :) ,maar op zen Surinaams werden we blijkbaar pas om 8 uur verwacht.
Na een tijdje werden we dan door gestuurd naar de verloskamer, het 3de verdiep werd ons gemeld en daar begon onze zoektocht in het doolhof.
Na een trap tot op het 3de op en af gelopen te hebben, besloten we toch maar iemand aan te klampen om ons de weg naar de verloskamer te wijzen! En deze bleek helemaal niet op de 3de verdieping te liggen, maar in een apart gebouwtje bij de kinderafdeling. Dat noemt men dan de weg uitleggen op zen Surinaams zeker.
Eindelijk de uitgang in de doolhof gevonden, kwamen we op de verloskamer aan. Hier wisten ze niets van onze komst af maar hier maakte ze duidelijk geen probleem van. Na ons aan alle zuster en enkele broeders voor gesteld te hebben, werden we rond geleid, 2 verloskamers met 3 bedden in. Jaja ze bevallen hier met 3 op 1 kamer, al hangt er wel een gordijntje tussen welke niet altijd correct sluiten of gesloten worden. Wel een lichte shock als je bedenkt dat 1 verloskamer even groot is hier voor 3 vrouwen als in België voor 1. Maar dat went wel, alles went hier in Suriname. Dag 1 was geen productieve dag voor ons, alles was nieuw en de vrouwen waren allemaal al in de nacht bevallen. Dus hop naar dag 2!
Na een lange vermoeiende, eerste stage dag hadden we een beloning verdient! Jaja overheerlijke vanille vla (vanille pudding voor de Belgen onder ons!) met muisjes! Mmmm... en genoten hebben we.
Vandaag 14 februari, dus happy valentine iedereen! Jaja hier in Suriname vieren ze het ook. En wat was valentijn een vruchtbare dag! We hebben vandaag onze eerste 2 bevallingen gezien. Ja de regel is eerste 3 keer kijken voor je het zelf mag doen. Dus ons plan voor vandaag: alle bevalling zien die er te zien vallen en dat is ons behoorlijk gelukt. Tactiek: ga gewoon in het rijtje toeschouwers staan : D. Het zijn 2 jongetjes geworden en als het laatste een meisje moest geweest zijn, dan was het een Eline geworden! Jaja vernoemt naar ons Eline! Dus jammer dat er een aanhangseltje te veel was! Maar volgende keer beter. De laatste vrouw was ongelooflijk dankbaar, dat Eline en ik haar de hele tijd hadden bijgestaan. Na de bevalling barste ze in tranen uit en wou ze me een knuffel geven om me te bedanken. Waardoor ik bijna bij in bed lag, wat niet echt gezellig is als je de bedden van hier ziet.
Twee bevallingen gezien en toch heel wat bijgeleerd van de dienst verdiende we duidelijk opnieuw een beloning! Echt Surinaamse ijsjes! Damn good!
Om dan met de fiets onze straat in te draaien en 2 auto's te zien staan voor onze deur, met zeker 10 mannen rond en op de oprit. Ja wat is dat dachten we eventjes, fieeeuww het was maar van de waterleiding om onze wasmachine in orde te brengen. Feestje!
Onze lieve Hanne had ook nog een valentijns surprise Ferrero rochekes en truffels! We love it! En het super cute roosje! Hanne you are the best!
Zo dit was weer eventjes een updateje!
Vele Zonnige, en af en toe ook regenachtige groetjes!
Jesca en Eline
zondag 12 februari 2012
Brrr...
Droomzacht daar Belgen mannetjes!
Het is hier nu 23u00, bij jullie ondertussen al 3u00! En voor de gene die nog niet in hun bedje liggen feest se voor ons bij ginder! Wij doen dat hier ook voor jullie!
Gisteren hebben we ons voor de eerste keer in het Surinaamse nacht leven gestort, we zijn begonnen in het vat de toeristische trekpleister. Eline is hier volledig in de salsa gevlogen, ze was er direct mee weg. Aangezien mijn danspartner ene van Arizona was die er niet veel van bakte heb ik toch eventjes gepast. Ondertussen werd Hanne verleid door Rotni, die ons overtuigde om mee naar de Zazazoe te gaan. Een helse rit van noord naar zuid door Paramaribo bracht ons voor een gesloten deur. Maar zo rap geven we niet op. Dus werd het de touché! En wie denkt ze in Paramaribo niks van discotheken kennen heeft het redelijk mis. Als het op feesten aankomt zijn de Surinamers er altijd bij!
We waren toch blij om ons bedje te zien. En onze onderburen zijn zo begaan met ons dat ze speciaal opgebleven zijn tot we thuis waren. Dus mammies en pappies no stress er word op ons gelet.
De poging om zalig uit te slapen vandaag is ook lichtjes mislukt, door dat we nog steeds niet aan de temperaturen gewend zijn. Ook al was het vandaag op zen Surinaams koud, MAAR 25°. En af en toe volgens ons een zalig verfrissende regenbui, al valt dit meer te vergelijken met een stortbad!
We hebben ons zelf tegen 12 uur dan toch buiten gewaagd en zijn samen met Caro en Laura de Sunset dolfins trip gaan vast leggen, dus morgen zitten wij op een bootje naar dolfijnen te kijken! Aangezien Eline fan is van mijn broekskes zijn we door gegaan naar de Marritrette Mall een "shoppingcenter" zoals ze dat hier in Suriname durven noemen. Schoenen zijn overal te vinden, maar voor de rest zijn we toch meer fan van shoppingcenter zoals Wijnegem. De trip er naar toe zorgde ook voor hilarische momenten, aangezien de barman van t'Vat ons had wijs gemaakt dat het maar een 10 minuutjes stappen was. Niet dus! Maar goed gelovig als we zijn, zonder kaart bij de hand zijn we op pad getrokken. Tot Eline het schitterende idee kreeg om nog is de weg te vragen.
Deze me vrouw verklaarde ons voor gek! Het shoppingcenter was zeker nog een half uur wandelen. Nu kwam de spontaniteit van de Surinamers weer boven: spring maar bij in de auto.
Oké, hop daar zit je dan met zen 7 (Hanne, Caro, Laura, Eline, de Surinaamse chauffeur, nog een vrouw en ik) in 1 mini autootje! In België is dit ondenkbaar, maar hier kan dat allemaal!
En remember in Suriname is de nacht altijd jong!
Koude Surinaamse groetjes
Jesca en Eline
Het is hier nu 23u00, bij jullie ondertussen al 3u00! En voor de gene die nog niet in hun bedje liggen feest se voor ons bij ginder! Wij doen dat hier ook voor jullie!
Gisteren hebben we ons voor de eerste keer in het Surinaamse nacht leven gestort, we zijn begonnen in het vat de toeristische trekpleister. Eline is hier volledig in de salsa gevlogen, ze was er direct mee weg. Aangezien mijn danspartner ene van Arizona was die er niet veel van bakte heb ik toch eventjes gepast. Ondertussen werd Hanne verleid door Rotni, die ons overtuigde om mee naar de Zazazoe te gaan. Een helse rit van noord naar zuid door Paramaribo bracht ons voor een gesloten deur. Maar zo rap geven we niet op. Dus werd het de touché! En wie denkt ze in Paramaribo niks van discotheken kennen heeft het redelijk mis. Als het op feesten aankomt zijn de Surinamers er altijd bij!
We waren toch blij om ons bedje te zien. En onze onderburen zijn zo begaan met ons dat ze speciaal opgebleven zijn tot we thuis waren. Dus mammies en pappies no stress er word op ons gelet.
De poging om zalig uit te slapen vandaag is ook lichtjes mislukt, door dat we nog steeds niet aan de temperaturen gewend zijn. Ook al was het vandaag op zen Surinaams koud, MAAR 25°. En af en toe volgens ons een zalig verfrissende regenbui, al valt dit meer te vergelijken met een stortbad!
We hebben ons zelf tegen 12 uur dan toch buiten gewaagd en zijn samen met Caro en Laura de Sunset dolfins trip gaan vast leggen, dus morgen zitten wij op een bootje naar dolfijnen te kijken! Aangezien Eline fan is van mijn broekskes zijn we door gegaan naar de Marritrette Mall een "shoppingcenter" zoals ze dat hier in Suriname durven noemen. Schoenen zijn overal te vinden, maar voor de rest zijn we toch meer fan van shoppingcenter zoals Wijnegem. De trip er naar toe zorgde ook voor hilarische momenten, aangezien de barman van t'Vat ons had wijs gemaakt dat het maar een 10 minuutjes stappen was. Niet dus! Maar goed gelovig als we zijn, zonder kaart bij de hand zijn we op pad getrokken. Tot Eline het schitterende idee kreeg om nog is de weg te vragen.
Deze me vrouw verklaarde ons voor gek! Het shoppingcenter was zeker nog een half uur wandelen. Nu kwam de spontaniteit van de Surinamers weer boven: spring maar bij in de auto.
Oké, hop daar zit je dan met zen 7 (Hanne, Caro, Laura, Eline, de Surinaamse chauffeur, nog een vrouw en ik) in 1 mini autootje! In België is dit ondenkbaar, maar hier kan dat allemaal!
En remember in Suriname is de nacht altijd jong!
Koude Surinaamse groetjes
Jesca en Eline
vrijdag 10 februari 2012
Verkenning van Paramaribo
Dag lieve vriezemannetjes!
Het is hier nu 19u30 en het is in middels al een half uurtje donker, maar nog steeds 28°!
Dankzij onze geweldige onderbuurman Robbie zijn we gistere veilig en snel met de fiets naar de centrale markt geweest! En dit was een hele belevenis, aangezien wij (Eline, Hanne, Naomi en ik) er de enigste 4 blanken waren die er rond liepen. We waren vol overtuiging om veel fruit en groenten te kopen. Maar dan sta je daar, en wat is nu wat?
Gelukkig was er een lieve mevrouw die ons van al het fruit heeft laten proeven en zo zijn we naar huis gegaan, met mini banaantjes, pommester, mango's, lychees, ananas, een cocosnoot en nog iets super lekker maar daar zijn we de naam ondertussen al weer van vergeten.
Er was ook veel vis te verkrijgen op de markt, maar aangezien deze nog bewogen of al 3 uur in de zon aan het bakken waren hebben we daar toch maar voor gepast, vegetarisch zijn kan geen kwaad.
Met als onze zakjes die het elk moment gingen begeven, zijn we dan terug naar ons huisje gereden. Het plan was om naar de vreemdelingen dienst te gaan en zo onze machtiging tot kort verblijf in orde te brengen. Maar dit is dan toch niet door gegaan. Dus wat doe je dan met 3 vrouwen samen? SHOPPEN!
Hop terug naar de stad, deze rit duurde wel wat langer aangezien we licht verkeerd zijn gereden. De kaart lezen is toch niet altijd even gemakkelijk! Maar no stress het is ons lukt, vrouwelijke intuïtie brengt ons altijd bij schoenen winkels! En jaja daar was de Steps onder ons beter gekend als "shoeheaven". Hier zijn teenslippers te vinden in alle soorten, maten, kleuren, versieringen, modelen, ...
Voor de rest hebben we dan toch niet zoveel geshopt aangezien, de kleren niet zo in de smaak vielen bij ons, en de broeken allemaal gemaakt zijn voor "dikke poepkes". Op de terug weg naar ons huisje zijn we langs het Academische ziekenhuis gereden dat onze stage plek word voor de komende 12 weken! We kijken er al naar uit! Maandag morgen om 8 uur worden we verwacht spannend!
Tijdens het fietsen zijn we fluiten, tuutende en roepende mannen ondertussen al wel gewoon. Maar als een politie agent of iemand van het leger dit doet, dan blijft dit zeer vreemd!
Na thuis gekomen te zijn, gedoucht te hebben en lekker gegeten waren we moe, het fietsen in 34° is echt vermoeiend. We zijn nog gezellig bij de overburen ( Naomi, Laura en Caro) een babbeltje gaan doen. En dan toch maar op tijd onder onze klamboe gekropen!
Vandaag, vrijdag 10 februari.
Hadden we besloten te gaan zwemmen, maar waar? Euhm White Beach? Nee dat toch maar niet, dat zullen we is met zen 6 doen. We zijn onze fiets op gesprongen en naar het ZIN gereden, wat doet dat verkoelende water deugd.
En de avond is hier nog jong, Paramaribo by night! Samen met Hanne, Laura en Caro gaan we vanavond op zen Surinaams shaken!
Dus maak jullie niet ongerust we hebben het hier dik oké
Zonnige Surinaamse groetjes
Jesca en Eline
Het is hier nu 19u30 en het is in middels al een half uurtje donker, maar nog steeds 28°!
Dankzij onze geweldige onderbuurman Robbie zijn we gistere veilig en snel met de fiets naar de centrale markt geweest! En dit was een hele belevenis, aangezien wij (Eline, Hanne, Naomi en ik) er de enigste 4 blanken waren die er rond liepen. We waren vol overtuiging om veel fruit en groenten te kopen. Maar dan sta je daar, en wat is nu wat?
Gelukkig was er een lieve mevrouw die ons van al het fruit heeft laten proeven en zo zijn we naar huis gegaan, met mini banaantjes, pommester, mango's, lychees, ananas, een cocosnoot en nog iets super lekker maar daar zijn we de naam ondertussen al weer van vergeten.
Er was ook veel vis te verkrijgen op de markt, maar aangezien deze nog bewogen of al 3 uur in de zon aan het bakken waren hebben we daar toch maar voor gepast, vegetarisch zijn kan geen kwaad.
Met als onze zakjes die het elk moment gingen begeven, zijn we dan terug naar ons huisje gereden. Het plan was om naar de vreemdelingen dienst te gaan en zo onze machtiging tot kort verblijf in orde te brengen. Maar dit is dan toch niet door gegaan. Dus wat doe je dan met 3 vrouwen samen? SHOPPEN!
Hop terug naar de stad, deze rit duurde wel wat langer aangezien we licht verkeerd zijn gereden. De kaart lezen is toch niet altijd even gemakkelijk! Maar no stress het is ons lukt, vrouwelijke intuïtie brengt ons altijd bij schoenen winkels! En jaja daar was de Steps onder ons beter gekend als "shoeheaven". Hier zijn teenslippers te vinden in alle soorten, maten, kleuren, versieringen, modelen, ...
Voor de rest hebben we dan toch niet zoveel geshopt aangezien, de kleren niet zo in de smaak vielen bij ons, en de broeken allemaal gemaakt zijn voor "dikke poepkes". Op de terug weg naar ons huisje zijn we langs het Academische ziekenhuis gereden dat onze stage plek word voor de komende 12 weken! We kijken er al naar uit! Maandag morgen om 8 uur worden we verwacht spannend!
Tijdens het fietsen zijn we fluiten, tuutende en roepende mannen ondertussen al wel gewoon. Maar als een politie agent of iemand van het leger dit doet, dan blijft dit zeer vreemd!
Na thuis gekomen te zijn, gedoucht te hebben en lekker gegeten waren we moe, het fietsen in 34° is echt vermoeiend. We zijn nog gezellig bij de overburen ( Naomi, Laura en Caro) een babbeltje gaan doen. En dan toch maar op tijd onder onze klamboe gekropen!
Vandaag, vrijdag 10 februari.
Hadden we besloten te gaan zwemmen, maar waar? Euhm White Beach? Nee dat toch maar niet, dat zullen we is met zen 6 doen. We zijn onze fiets op gesprongen en naar het ZIN gereden, wat doet dat verkoelende water deugd.
En de avond is hier nog jong, Paramaribo by night! Samen met Hanne, Laura en Caro gaan we vanavond op zen Surinaams shaken!
Dus maak jullie niet ongerust we hebben het hier dik oké
Zonnige Surinaamse groetjes
Jesca en Eline
donderdag 9 februari 2012
Dagje 1!
Beste Ijspegels in België !
Onze eerste dag zit erop. Dag twee is half.
Conclusie : GEWELDIG !
Gisteren zijn we fietsen gaan huren zodat we de komende 3 maanden zoals echte toeristen door paramaribo kunnen rijden . ;)
De fietservaring was uniek. "Tuten" is hier een doodgewone zaak. Ze tuten hier om je door te laten, om te zeggen dat je moet verder rijden, omdat je een mooie kont hebt, om op je te wuiven,... De eerste keren dat de mensen tuten of riepen verschoten we, maar ondertussen zijn we het al gewoon.
In de namiddag hebben Jesca en ik het rustig gehouden en savonds zijn we lekker gaan eten.
Onze eerste zelfgedane was is ook een feit!!!
Dezemorgen zijn Hanne, Jesca en ik naar de centrale markt gegaan : een echte belevenis ! Ongelofelijk. Kanjers van vissen, keiveel fruit, maar bijna geen groenten !
We hebben veel fruit kunnen kopen voor een mooi surinaams prijsje.
Onze onderburen zijn super lief. Precies een beetje de mami en de papi van thuis, maar dan 20 jaar ouder ;)
Groetjes vanuit het warme Suriname!!
Jesca en Eline
Onze eerste dag zit erop. Dag twee is half.
Conclusie : GEWELDIG !
Gisteren zijn we fietsen gaan huren zodat we de komende 3 maanden zoals echte toeristen door paramaribo kunnen rijden . ;)
De fietservaring was uniek. "Tuten" is hier een doodgewone zaak. Ze tuten hier om je door te laten, om te zeggen dat je moet verder rijden, omdat je een mooie kont hebt, om op je te wuiven,... De eerste keren dat de mensen tuten of riepen verschoten we, maar ondertussen zijn we het al gewoon.
In de namiddag hebben Jesca en ik het rustig gehouden en savonds zijn we lekker gaan eten.
Onze eerste zelfgedane was is ook een feit!!!
Dezemorgen zijn Hanne, Jesca en ik naar de centrale markt gegaan : een echte belevenis ! Ongelofelijk. Kanjers van vissen, keiveel fruit, maar bijna geen groenten !
We hebben veel fruit kunnen kopen voor een mooi surinaams prijsje.
Onze onderburen zijn super lief. Precies een beetje de mami en de papi van thuis, maar dan 20 jaar ouder ;)
Groetjes vanuit het warme Suriname!!
Jesca en Eline
woensdag 8 februari 2012
Aankomst in Suriname
Goedemorgen thuisfront!
Jaja jullie lezen het goed het is hier nu 7:00 uur in de morgen 11:00 uur Belgische tijd.
Na gisteren afscheid genomen te hebben, wat toch niet altijd even gemakkelijk was, zijn we om 13u15 (met 45 minuutjes vertraging) richting Paramaribo vertrokken.
De vlucht verliep zeer vlot, al had Eline wel een klein probleempje. Bij iedereen werkte het entertainment systeem, maar helaas bij ons Eline als enigste weer niet. Maar na een paar stewards aan te klampen is het dan toch gefikst geraakt!
Op de vlucht hadden we compagnie van Mevrouw Mcdonald, een echte Surinaamse! En ze heeft ons iets al bijgeleerd namelijk kousenband! En nee dit heeft niets te maken met kousen, het zijn lange sperziebonen! Het zat verwerkt in de Roti die we kregen op de vlieger, wel lekker maar van alles wat we te eten kregen stond onze mond meer dan een uur in brand!
Om 18u30 plaatselijke tijd zijn we dan geland in Paramaribo, in vergelijk met schiphol is dat een mini luchthaventje! De landing zorgde nog voor hilarische taferelen, jaja het filmpje volgt nog :D. Hanne, en de ouders van Sien stonden ons op te wachten!
Een uurtje rijden naar ons huisje en we waren al verkocht! De sfeer op snuiven onderweg was echt zalig! Het was intussen al donker als we aankwamen, maar toch stonden onze lieftallige onderburen ons op te wachten, de naam ontglipt me eventjes! Onze valiezen zijn vrijwillig door hem de tap op gedragen! Dus fan zijn we al!
Uiteindelijk hebben we beslist om vroeg in ons bedje te kruipen, al is dit relatief want het was ondertussen al een kot in de nacht Belgische tijd!
Wat de dag vandaag brengt laten we op ons afkomen, jaja we zijn al volledig gewent aan de Surinaamse mentaliteit!
Zonnige Surinaamse groetjes
Jesca en Eline
Jaja jullie lezen het goed het is hier nu 7:00 uur in de morgen 11:00 uur Belgische tijd.
Na gisteren afscheid genomen te hebben, wat toch niet altijd even gemakkelijk was, zijn we om 13u15 (met 45 minuutjes vertraging) richting Paramaribo vertrokken.
De vlucht verliep zeer vlot, al had Eline wel een klein probleempje. Bij iedereen werkte het entertainment systeem, maar helaas bij ons Eline als enigste weer niet. Maar na een paar stewards aan te klampen is het dan toch gefikst geraakt!
Op de vlucht hadden we compagnie van Mevrouw Mcdonald, een echte Surinaamse! En ze heeft ons iets al bijgeleerd namelijk kousenband! En nee dit heeft niets te maken met kousen, het zijn lange sperziebonen! Het zat verwerkt in de Roti die we kregen op de vlieger, wel lekker maar van alles wat we te eten kregen stond onze mond meer dan een uur in brand!
Om 18u30 plaatselijke tijd zijn we dan geland in Paramaribo, in vergelijk met schiphol is dat een mini luchthaventje! De landing zorgde nog voor hilarische taferelen, jaja het filmpje volgt nog :D. Hanne, en de ouders van Sien stonden ons op te wachten!
Een uurtje rijden naar ons huisje en we waren al verkocht! De sfeer op snuiven onderweg was echt zalig! Het was intussen al donker als we aankwamen, maar toch stonden onze lieftallige onderburen ons op te wachten, de naam ontglipt me eventjes! Onze valiezen zijn vrijwillig door hem de tap op gedragen! Dus fan zijn we al!
Uiteindelijk hebben we beslist om vroeg in ons bedje te kruipen, al is dit relatief want het was ondertussen al een kot in de nacht Belgische tijd!
Wat de dag vandaag brengt laten we op ons afkomen, jaja we zijn al volledig gewent aan de Surinaamse mentaliteit!
Zonnige Surinaamse groetjes
Jesca en Eline
woensdag 1 februari 2012
Hallo
Het aftellen is nu officieel begonnen, nog 6 dagen en we vertoeven nu ergens tussen de wolkjes op weg naar Suriname. En van Hanne die gisteren al aangekomen is hebben we de bevestiging gekregen dat Paramaribo een stad is om verliefd op te worden. Maar geen paniek tot nu toe staat onze terugvlucht nog steeds gepland voor 10 mei J
Groetjes
Eline en Jesca
Groetjes
Eline en Jesca
Abonneren op:
Posts (Atom)